اختلال دو قطبی و افسردگی دارای بسیاری از علائم مشابه هستند، اما چندین تفاوت اساسی بین این دو بیماری وجود دارد. افسردگی (که گاهی اوقات به آن “افسردگی تک قطبی” گفته می شود) و اختلال دو قطبی (یا “افسردگی دو قطبی”) دو بیماری متمایز هستند که باید به روش متفاوتی درمان شوند.
بسیار مهم است که فرد تشخیص صحیح را داشته باشد تا بتواند درمان مناسب را دریافت کند. متأسفانه، تشخیص تفاوت بین شرایط ممکن است دشوار باشد و تشخیص اشتباه ممکن است رخ دهد.
در حالی که افسردگی بالینی نمی تواند تکامل یابد یا به یک اختلال دوقطبی تبدیل شود، کسی که قبلاً با افسردگی تشخیص داده شده بود ممکن است دریابد که او در واقع نوعی اختلال دوقطبی دارد . کنار آمدن با یک تشخیص جدید یا غیر منتظره دشوار است، اما داشتن اطمینان از تشخیص دقیق برای اطمینان از درمان صحیح شرایط لازم است.
چرا تشخیص اشتباه رخ می دهد؟
در حالی که برخی از ویژگی های مشخصه هر بیماری وجود دارد، بسیاری از علائم اختلال دو قطبی و علائم افسردگی با هم همپوشانی دارند. وقتی افراد هر دو حالت را همزمان داشته باشند، یا عامل دیگری مانند مصرف مواد داشته باشد، تشخیص دقیق آن می تواند چالش برانگیز باشد.
علائم افسردگی بالینی
اگرچه افسردگی انواع مختلفی دارد که می تواند ویژگی های منحصر به فردی داشته باشد، علائمی وجود دارد که اکثر افراد مبتلا به افسردگی در یک زمان یا دیگری احساس می کنند مانند
- احساس عمیق غم ، ناامیدی یا پوچی
- زود عصبانی شدن ، تحریک شدن یا ناامید شدن
- زیاد خوابیدن (معروف به پرخوابی) یا بی خوابی
- ضعف تمرکز یا مشکل در تمرکز
- احساس گرسنگی و پرخوری ندارید
- عدم علاقه به سرگرمی ها ، کارها ، معاشرت ها
- میل جنسی کم یا بدون میل
- آسیب به خود ، افکار یا اقدام به خودکشی
به طور معمول، فرد باید هر روز به مدت دو هفته یا بیشتر علائم ذکر شده را داشته باشد تا افسردگی تشخیص داده شود. همچنین ممکن است مبتلایان به افسردگی دارای اختلالات اضطرابی همراه باشند. افراد مبتلا به اختلال دو قطبی می توانند اضطراب را نیز تجربه کنند، از جمله اختلال اضطراب عمومی (GAD).
علائم اختلال دو قطبی
اختلال دو قطبی نوعی اختلال روانی است که در آن فرد دوره های متناوب افسردگی را با علائمی شبیه افسردگی تک قطبی و دوره های شیدایی تجربه می کند. دوره های شیدایی با خلق و خوی بالا و انرژی بالا تعریف می شود.
در حالی که در حالت جنون، فرد می تواند احساس بسیار خوبی داشته باشد. در مقایسه با احساس افسردگی، علائم اختلال دو قطبی ممکن است به خصوص نگران کننده نباشد. اپیزودهای شیدایی نیز ممکن است نادر باشد ، به شرطی که چندین سال در بین آنها وجود داشته باشد. هنگامی که علائم رخ می دهد، ممکن است خفیف باشد.
علائم اختلال دو قطبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس بی قراری، افزایش فعالیت یا انرژی
- سرخوشی، هیجان، ایده های “بزرگ” (عظمت)
- مشکل در تمرکز ، پرت شدن حواس ، فکر کردن در مورد چیزهای مختلف
- پرخاشگری ، عصبانی شدن یا تحریک شدن به راحتی
- کمتر خوابیدن اما همچنان داشتن انرژی
- افزایش میل جنسی
- هذیان ، توهم (شیدایی شدید)
در بعضی موارد، فرد مبتلا به افسردگی دو قطبی ممکن است علائم شیدایی را به پزشک یا درمانگر ذکر نکند، مگر اینکه یا تا زمانی که شدت پیدا کند.
انواع اختلال دو قطبی
مهم است که بدانید دو نوع اختلال دوقطبی وجود دارد: دو قطبی 1 و دو قطبی 2. در حالی که علائم هر دو می تواند مشابه باشد، از نظر فراوانی و مدت زمان متفاوت هستند.
اختلال دو قطبی 1 معمولاً حداقل شامل یک دوره افسردگی اساسی است. تفاوت آن با افسردگی این است که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز حداقل یک دوره جنون را تجربه کرده اند. در دو قطبی 1، افراد ممکن است بین دوره های افسردگی و شیدایی متناوب باشند
در اختلال دوقطبی 2 ممکن است فرد دچار شیدایی نشود. بلکه ممکن است شکل کمتری (هیپومانیا) با افسردگی داشته باشد. وقتی علائم ظریف باشند، ممکن است مردم متوجه نشوند که دچار شیدایی شده اند. “پایین” بودن افسردگی ممکن است واضح تر یا قابل تشخیص باشد، که می تواند به تشخیص غلط افسردگی کمک کند.
افراد مبتلا به هر دو نوع اختلال دو قطبی، بسته به اینکه یک مرحله شیدایی یا افسردگی را تجربه می کنند، می توانند علائم زیر را تجربه کنند.
چگونه یک قسمت شیدایی را تشخیص دهیم؟
همپوشانی علائم
علائم بسیاری وجود دارد که در افسردگی و اختلال دوقطبی مشترک است. وقتی فرد مبتلا به نوعی اختلال دو قطبی دچار یک دوره افسردگی می شود ، می تواند بسیار شبیه به یک دوره افسردگی کلاسیک باشد.
افراد مبتلا به افسردگی یا اختلال دوقطبی می توانند کم روحیه ، مشکل خواب ، تغییر در اشتها و مشکلات تمرکز را تجربه کنند. آنها همچنین در معرض آسیب زدن به خود ، از جمله خودکشی هستند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب دارای مشکلات بیش از حد خواب و پرخوری هستند که می تواند به تمایز بین MDD و اختلال دوقطبی کمک کند.
یکی از راه های اصلی تشخیص اختلال دو قطبی از افسردگی ، وجود علائم شیدایی است، اما فرد ممکن است علائم افسردگی خود را قبل از اینکه یک دوره شیدایی را تجربه کند، به دنبال درمان آن باشد.
گاهی اوقات، مردم تشخیص نمی دهند که آنها یک دوره شیدایی داشته اند – به ویژه با یک اپیزود ظریف تر و هیپومانیک.
چگونه مصرف مواد می تواند بر تشخیص اختلال دو قطبی تأثیر بگذارد؟
سو مصرف مواد می تواند تشخیص بیماری روانی را به طرق مختلف پیچیده کند. شخصی که از موادی مانند الکل یا مواد مخدر استفاده می کند ممکن است رفتارها یا علائمی از خود نشان دهد که شبیه اختلال دوقطبی است.
اگر ارائه دهنده خدمات از سو استفاده از مواد مطلع نشود و علائم مربوط به مصرف با اختلال دو قطبی را تشخیص دهد ، تشخیص اشتباه می تواند رخ دهد. اما برخی تحقیقات نشان داده است که حتی در صورت اطلاع پزشک از سابقه مصرف مواد توسط فرد ، اختلال دوقطبی ممکن است اشتباه تشخیص داده شود.
متناوباً، افرادی که از مواد مخدر یا الکل استفاده می کنند ممکن است به درستی مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده نشوند ، اگر علائم آنها به جای استفاده از دو قطبی زمینه ای به مصرف مواد نسبت داده شود.
اختلالات مصرف مواد به طور مكرر با بسیاری از بیماریهای روانی ، از جمله اختلال دو قطبی و افسردگی، همزمان اتفاق می افتد.
عوارض تشخیص اشتباه
یکی از عوارض احتمالی تشخیص اشتباه این است که اختلال دوقطبی و افسردگی به درمان های مختلفی نیاز دارند. متأسفانه ، داروهای ضد افسردگی ، درمان انتخابی برای افسردگی، ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال دو قطبی مفید نباشد. در حقیقت، وقتی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی داروهای ضد افسردگی خاصی مصرف می کنند ، علائم آنها بدتر می شود.
خلق و خوی آنها ممکن است ناپایدار شود و ممکن است در تعداد دفعات شیدایی افزایش یابد. اگر فرد هنوز یک دوره جنون نداشته باشد، این داروها ممکن است تجربه یک مورد را تحریک کنند. بیشتر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به جای داروهای ضد افسردگی، به درمان با داروهای تثبیت کننده خلق و خو مانند لیتیوم نیاز دارند.