اختلالات ارتباطی (CD) با مشکلاتی در زبان، گفتار، ارتباط کلامی و غیرکلامی همراه است. این موارد شامل اختلال در درک زبان، گفتار، نشانه های اجتماعی، حالات چهره، حرکات، یا ادراک عاطفی است.علاوه بر این، این نشانه‌های کلامی و غیرکلامی، همانطور که معمولاً انتظار می‌رفت، در دوران کودکی ایجاد نشده اند. علائم اختلالات ارتباطی معمولا در طیفی از شدت قرار دارد که در آن اختلالات می تواند خفیف یا عمیق تر باشد. آنها همچنین تمایل به همزیستی با یکدیگر دارند، که در آن یک فرد با انواع مختلفی از اختلالات ارتباطی تشخیص داده می شود.
علائم اختلالات ارتباطی
اختلالات ارتباطی انواع مختلفی دارند. اگرچه آنها متفاوت هستند، اما بیشتر آنها در ارتباط کلامی و غیرکلامی اختلالات مشترک دارند که مشکلاتی را در زمینه های زیر نشان می دهند:
- درک زبان
- سخن، گفتار
- نشانه های اجتماعی
- حالات چهره
- حرکات
- ادراک عاطفی
علل اختلالات ارتباطی
هیچ علت قطعی برای اختلالات ارتباطی وجود ندارد. با این حال، عوامل ژنتیکی و چیزهایی که بر رشد مغز در دوره اولیه رشد تأثیر می‌گذارند، می‌توانند نقش داشته باشند
تشخیص اختلالات ارتباطی
برای اینکه یک فرد مبتلا به اختلالات ارتباطی تشخیص داده شود، باید معیارهای تشخیصی ذکر شده در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) و سایر کتاب‌های طبقه‌بندی سلامت روان را داشته باشد. اختلال ارتباط اجتماعی (عملی) (SCD) جدیدترین اختلالات ارتباطی موجود در این کتابچه راهنمای تشخیصی بود که در تلاش برای تشخیص این اختلال ارتباطی جدا شده از نیاز به مشکلات ارتباط اجتماعی و رفتارهای محدودکننده/تکراری است که بخشی از اختلال طیف اوتیسم فعلی است.
معیارهای تشخیصی DSM-5 برای اختلالات ارتباطی اجتماعی
بر اساس DSM-5، یک فرد در صورتی که علائم زیر را نشان دهد، معیارهای SCD را دارد:
مسائل اجتماعی در ارتباطات کلامی و غیرکلامی در رابطه با:
با سلام گفتن
انتقال در مکالمات، بسته به تنظیمات
قوانین اجتماعی در طول مکالمه، مانند صبر کردن تا نوبت شما برای صحبت کردن باشد
درک ارتباطات غیر مستقیم
اختلالات ارتباطی بیشتر در کودکان تشخیص داده می شود
اختلالات ارتباطی را می توان هم در بزرگسالان و هم در کودکان تشخیص داد. با این حال، بیشتر تحقیقات در مورد آسیب اجتماعی در کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان انجام شده است. اختلالات ارتباطی به طور ایده آل در دوران کودکی شناخته می شوند، در این مدت کودک می تواند برای کمک به توسعه مهارت های ارتباطی و اجتماعی، درمان دریافت کند. زمانی که بالغ می‌شوید، کشف و درمان آن می‌تواند دشوارتر باشد، زیرا این آسیب‌ها دیگر نگرانی‌های رشدی نیستند، بلکه عادات اجتماعی هستند که با ارتباطات و هنجارهای اجتماعی تداخل دارند.
انواع اختلالات ارتباطی
در زیر انواع اختلالات ارتباطی ذکر شده در DSM-5 آمده است:
1- اختلال ارتباط اجتماعی (عملی)
2- اختلال زبان
3- اختلال گفتار-صدا
4- اختلال روانی در دوران کودکی
5- اختلال ارتباطی نامشخص
6- اختلال ارتباط اجتماعی (عملی).
7- اختلال ارتباط اجتماعی (SCD) یا اختلال ارتباط عملی، شامل اختلالاتی است که در ارتباط کلامی و غیرکلامی به طور خاص در تعامل اجتماعی دخیل است. SCD بر درک زبان، مانند گرامر یا نقطه گذاری تاثیری ندارد
افرادی که SCD دارند در زمینه های زیر از ارتباطات اجتماعی با مشکلاتی مواجه می شوند:
- عمل شناسی، که به تفسیر محیط اطراف شما برای تشخیص معنای بافت زبانی می پردازد.
- مفهوم سازی جملاتی که غیر مستقیم یا غیر تحت اللفظی هستند، مانند «استعاره، طنز، و قصار».
- ارتباط کلامی به دلیل عدم درک نشانه ها و رفتارهای اجتماعی، مانند ندانستن زمان یا نحوه احوالپرسی با مردم یا مداخله کردن در طول مکالمه قبل از زمان مناسب.
- درک ارتباط غیرکلامی مانند ژست ها، تماس چشمی و حالات چهره نیز برای مبتلایان به SCD دشوار است.
- درک احساسات؛ افراد مبتلا به SCD در بیان احساسات خود و درک زمینه احساسی یک موقعیت مشکل دارند.
اختلال زبان
اختلالات زبانی (LD) شامل مشکلاتی در اکتساب و استفاده از زبان در روش‌های مختلف مانند زبان گفتاری، نوشتاری یا اشاره است. برای افراد به احتمال زیاد تولید محتوایی که شامل موارد زیر است چالش برانگیز است:
- نحو
- مفاهیم
- آواشناسی (سیستم صوتی)
- مورفولوژی (سیستم کلمات)
- عمل شناسی
اختلالات صدای گفتار
اختلال گفتار یک مشکل دائمی در تولید صداهای گفتاری و چالش هایی با بیان روان کلمات است. باعث ایجاد محدودیت در ارتباط موثر و درک شدن می شود. برای تشخیص، علائم باید با عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا کاری تداخل داشته باشد. این باید در مراحل اولیه شروع شود و نمی تواند به دلیل شرایط پزشکی مانند ناشنوایی، شکاف کام یا آسیب مغزی باشد.
اختلال روانی با شروع دوران کودکی
اختلال روانی در دوران کودکی به نام لکنت نیز شناخته می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که گفتار کودک به گونه‌ای تحت تأثیر قرار می‌گیرد که با روان و الگوی گفتار عادی تداخل داشته باشد. می تواند شامل موارد زیر باشد:
- گفتار قطع شده (معروف به بلوک های گفتاری)
- طولانی شدن صداها
- تکرار صداها یا هجاها
- این اختلال باعث اضطراب یا محدودیت در عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا کاری می شود. اگرچه ممکن است اختلال روانی در بزرگسالی ایجاد شود، اما برای این وضعیت خاص، شروع باید در اوایل دوره رشد باشد و نه به دلیل یک بیماری پزشکی یا عصبی.
اختلال ارتباطی نامشخص
اختلال ارتباط نامشخص برای کودکانی اعمال می شود که برخی از علائم مشخصه سی دی های دیگر را نشان می دهند. با این حال، کودکان مبتلا به اختلال ارتباطی نامشخص معیارهای تشخیصی دقیق هیچ یک از اختلالات ارتباطی دیگر را ندارند.
بیماری های همراه
مواردی وجود دارد که در آنها اختلالات ارتباطی می توانند همراه با سایر اختلالات عصبی رشدی وجود داشته باشند. 7 همچنین می تواند همپوشانی داشته باشد، مانند آنهایی که دارای اختلال طیف اوتیسم (ASD) هستند، که به طور خاص چالش های مشترکی را با ارتباطات اجتماعی به اشتراک می گذارند – مانند افرادی که با SCD تشخیص داده شده اند. . با این حال، برای برآوردن معیارهای اختلال ASD، باید علائم دیگری نیز وجود داشته باشد
SCD و سایر اختلالات ارتباطی معمولاً با سایر اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) همراه هستند.
ارزیابی اختلالات ارتباطی
گاهی اوقات تشخیص اختلالات ارتباطی می تواند چالش برانگیز باشد. این می تواند متخصصان مختلفی از جمله متخصصان اطفال، شنوایی شناسان، آسیب شناسان گفتار زبان، معلمان و روانشناسان رشد را درگیر کند. از آنجایی که اغلب برای پزشکان بررسی تعامل معمول کودک در محیط‌های اجتماعی دشوار است، گزارش‌های والدین و معلمان در ارزیابی مهم هستند. والدین و معلمان هر روز ارتباطات و تعاملات اجتماعی کودک را ارزیابی می کنند و رفتار را به پزشک گزارش می دهند. ابزارهای غربالگری چک لیستی وجود دارد که هم والدین و هم معلمان می توانند آن ها را تکمیل کنند. پزشک ممکن است مهارت های مکالمه و ارتباطی کودک را مشاهده کرده و ارزیابی کند.
اگر شما یا فرزندتان علائم اختلالات ارتباطی را نشان می دهید، بهتر است برای ارزیابی احتمالی با پزشک صحبت کنید. تجربه یک سی دی برای یک فرد یا یکی از عزیزان ممکن است ناامید کننده باشد زیرا علائم ممکن است بیان خود و ایجاد روابط را سخت کند. با این حال، گزینه‌های درمانی برای تقویت مهارت‌های ارتباطی وجود دارد و به شما کمک می‌کند در طول زمان در موقعیت‌های اجتماعی احساس راحتی کنید.