کلپتومانیا بیماری است که با میل مقاومت ناپذیر به دزدی مشخص می شود. مردم اقلامی را می دزدند که به آنها نیازی ندارند، می توانند از پس خریدشان برآیند یا ارزش پولی کمی دارند. افراد مبتلا به کلپتومانیا تنشی را تجربه می کنند که با ارتکاب سرقت از بین می رود. کلپتومانیا اغلب در دوران نوجوانی ظاهر می شود و در زنان بیشتر از مردان ظاهر می شود. از آنجایی که دزدی غیرقانونی است، این اختلال می تواند منجر به عواقب قانونی قابل توجهی شود.
افراد مبتلا به کلپتومانیا ممکن است به دلیل علائم خود با دستگیری، محاکمه و زندانی شدن مواجه شوند. یک مطالعه روی بیماران بالینی نشان داد که بیش از 68 درصد از مبتلایان به کلپتومانیا به دلیل دزدی دستگیر شده اند. فقط بیش از 20٪ از این بیماران به دلیل جنایات خود محکوم و زندانی شده بودند.
علائم و نشانه های کلپتومانیا
بر اساس معیارهای تشخیصی تعیین شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا در DSM-5، کلپتومانیا با ناتوانی مکرر در مقاومت در برابر میل به دزدی مشخص می شود. افراد مبتلا به این وضعیت قبل از سرقت، افزایش تنش و در نتیجه رهایی از اضطراب و تنش را هنگام ارتکاب سرقت تجربه می کنند. دزدی منجر به احساس رضایت، آرامش و حتی لذت می شود در حالی که دزدی ممکن است تنشی را که فرد تجربه کرده بود کاهش دهد، ممکن است پس از جنایت دچار احساس گناه و پشیمانی شود. احساس شرم، خودسرزنش و پشیمانی پس از یک قسمت دزدی بسیار رایج است.
توجه به این نکته مهم است که دزدی بالفعل شامل دزدی برای منفعت شخصی نمی شود. افراد مبتلا به این بیماری بر اساس انگیزه مالی یا به دلیل طمع چیزهایی که می گیرند، چیزهایی را نمی دزدند. این سرقت ها نیز مربوط به عدم توانایی مالی اقلام مورد نظر نیست. در بسیاری از موارد، اقلام ممکن است ارزش پولی کمی داشته باشند.
دیگر نشانه ها
گاهی اوقات یک فرد مبتلا به کلپتومانیا اقلام را در جایی دور نگه می‌دارد، اغلب هرگز به آنها نگاه یا استفاده نمی‌شود. دیگران ممکن است خود را از شر اشیای دزدیده شده با دادن آنها به دوستان و خانواده یا حتی با بازگرداندن آنها به محلی که از آنجا برده شده اند خلاص کنند. اپیزودهای سرقت معمولاً شامل برنامه ریزی دقیق نیستند و اغلب به صورت خود به خود اتفاق می افتند. افراد مبتلا به این وضعیت ممکن است در یک مکان عمومی مانند یک مرکز خرید یا سوپرمارکت زمانی که میل به دزدی پیدا می شود. شدت این اصرارها می تواند متفاوت باشد.
افراد مبتلا به این عارضه ممکن است در مواقعی که احتمال کشف دزدی از مغازه آنها زیاد است، مانند زمانی که پرسنل فروشگاه یا مجری قانون در این نزدیکی هستند، از ارتکاب سرقت اجتناب کنند.
علائم کلیدی کلپتومانیا
شکست مکرر در مقاومت در برابر انگیزه دزدی
دزدیدن اقلامی که ارزشی ندارند یا به آنها نیازی ندارد
احساس آرامش یا لذت در طول سرقت
کلپتومانیا از دزدی معمولی متمایز می‌شود، زیرا دزدان معمولاً دزدی‌های خود را برنامه‌ریزی می‌کنند و این رفتار را برای به دست آوردن اقلامی که می‌خواهند اما توانایی خرید آن را ندارند، انجام می‌دهند. از سوی دیگر، افراد مبتلا به لپتومانیا، به طور خود به خود دزدی می کنند تا در صورت عدم اقدام، تنشی را که همچنان ایجاد می شود، از بین ببرند. کلپتومانیا می تواند به تنهایی رخ دهد، اما اغلب در کنار سایر بیماری ها نیز ظاهر می شود. افراد مبتلا به این وضعیت ممکن است مستعد مصرف مواد و اضطراب و همچنین سایر اختلالات مرتبط با کنترل تکانه باشند.
میزان شیوع کلپتومانیا
کلپتومانیا چقدر شایع است؟ تصور می شود که نسبتاً نادر باشد. برآوردها شیوع طول عمر را بین 0.3 تا 0.6 جمعیت نشان می دهد، اگرچه همچنین پیشنهاد شده است که تعداد واقعی ممکن است بیشتر باشد. برخی پیشنهاد می کنند:
شیوع دقیق کلپتومانیا مشخص نیست اما تخمین زده می شود که تقریباً 1.2 میلیون بزرگسال آمریکایی یا 6 نفر از هر 1000 بزرگسال را تحت تأثیر قرار دهد.
تخمین زده می‌شود که کلپتومانیا ۵ درصد از کل دزدی‌ها را تشکیل می‌دهد که به معنای زیان اقتصادی سالانه حدود ۵۰۰ میلیون دلار است.
از آنجایی که افراد ممکن است از وضعیت خود احساس خجالت یا شرم کنند، تصور می شود که این اختلال کمتر گزارش شده است. داده های ملی برای ارزیابی شیوع در جمعیت عمومی وجود ندارد، اما اعداد به دست آمده از نمونه های بالینی نشان می دهد که کلپتومانیا ممکن است بسیار شایع تر از آنچه قبلاً تصور می شد باشد. به عنوان مثال، یک مطالعه روی بیماران بالینی نشان داد که تقریباً 3.4-28 درصد علائم فعلی را با لپتومانیا گزارش کردند.
تشخیص کلپتومانیا
کلپتومانیا معمولاً توسط یک پزشک یا متخصص سلامت روان تشخیص داده می شود. از آنجایی که لپتومانیا معمولاً با سایر بیماری ها مانند اختلالات خوردن، سوء مصرف مواد و الکل و اختلالات اضطرابی همراه است، اغلب زمانی تشخیص داده می شود که افراد برای علائم روانپزشکی همراه خود به پزشک مراجعه کنند. همچنین در صورتی که علائم کلپتومانیا منجر به دستگیری برای دزدی شده باشد، تشخیص ممکن است رخ دهد.
پس از معاینه اولیه توسط پزشک، بیمار ممکن است برای ارزیابی بیشتر به روانشناس یا روانپزشک ارجاع داده شود. تشخیص ممکن است شامل استفاده از مصاحبه با بیمار و بررسی سوابق قانونی باشد. اجرای مقیاس‌های روان‌سنجی مانند مقیاس ارزیابی علائم کلپتومانیا (K-SAS) یا مقیاس وسواس فکری جبری ییل براون، اصلاح‌شده برای کلپتومانیا (K-YBOCS) نیز ممکن است در تشخیص مفید باشد. ماهیت مخفی این اختلال، و همچنین احساس گناه و شرم مرتبط، می تواند در تشخیص و درمان اختلال ایجاد کند. در برخی موارد، افراد تنها به دلیل تماس با سیستم حقوقی و در نتیجه گرفتار شدن در ارتکاب سرقت، تشخیص و درمان می‌شوند.
درمان کلپتومانیا
دو مورد از رایج‌ترین درمان‌های کلپتومانیا عبارتند از:
داروها:
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، و همچنین سایر داروهای ضد افسردگی، در درمان علائم کلپتومانیا اثربخشی نشان داده‌اند و ممکن است همراه با درمان شناختی-رفتاری مورد استفاده قرار گیرند.
روان درمانی:
درمان شناختی-رفتاری هم افکار و هم رفتارهایی را که به دزدی کمک می کنند را هدف قرار می دهد و نشان داده شده است که در مدیریت علائم دزدی شکمی اثربخشی دارد.
روان درمانی اغلب اولین خط درمان برای اختلالات کنترل تکانه است، با هدف کمک به بیمار برای شناخت امیال خود، کشف دلیل عمل آنها بر روی این تکانه ها، و یافتن راه های مناسب تر برای تسکین میل و تنش. اخیراً تغییری به سمت استفاده از مداخلات روان دارویی در کنار رویکردهای روان درمانی صورت گرفته است.
مداخله زودهنگام و درمان موثر برای کمک به افرادی که علائم کلپتومانیا را تجربه می‌کنند، مهم است تا از ناراحتی غیرضروری و عواقب قانونی مرتبط با وضعیت خود جلوگیری کنند. همچنین درمان هر گونه بیماری همزمان که ممکن است با مداخلات مناسب وجود داشته باشد، مهم است.
کلپتومانیا یک بیماری جدی است
کلپتومانیا یک بیماری روانپزشکی جدی است که می تواند تأثیر زیادی بر عملکرد و زندگی فرد داشته باشد. این اختلال نه تنها می تواند منجر به ناراحتی قابل توجهی شود، بلکه می تواند عواقب قانونی جدی برای افرادی که در حال سرقت دستگیر می شوند نیز به همراه داشته باشد. دستگیری، حبس، و هزینه های قانونی برای مبتلایان به دزدی شکمی غیر معمول نیست. خوشبختانه، اگر شما یا کسی که می شناسید مبتلا به لپتومونی باشد، اقداماتی وجود دارد که می توانید انجام دهید.
با درمان مناسب، می توانید راه هایی برای کنار آمدن با تکانه های خود بیابید و رفتارهای منفی را با رفتارهای مفیدتر جایگزین کنید. اگر مشکوک هستید که ممکن است به کلپتومانیا مبتلا باشید، با پزشک یا یک متخصص سلامت روان مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای نیازهای شما را تعیین کنید.