اختلال شخصیت وابسته چیست؟

اختلال شخصیت وابسته یکی از انواع اختلال شخصیت مضطرب است. این اختلال یک مشکل روانی است که می تواند باعث شود فرد برای نیازهای فیزیکی و عاطفی خود بیش از حد به افراد دیگر وابسته شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته اغلب در تصمیم گیری برای خود مشکل دارند و زمانی که تنها هستند احساس درماندگی می کنند زیرا احساس می کنند توانایی مراقبت از خود را ندارند. آنها تمایل زیادی دارند که به جای آن شخص دیگری از آنها مراقبت کند. این مقاله علائم، علل و تشخیص اختلال شخصیت وابسته و همچنین برخی از گزینه‌های درمانی و استراتژی‌های مقابله‌ای که ممکن است مفید باشد را بررسی می‌کند.

علائم اختلال شخصیت وابسته

به گفته ایمی داراموس، اینها برخی از علائم اختلال شخصیت وابسته هستند.

هنگام تنهایی ناراحت بودن

داشتن ترس عمده از رها شدن

احساس ناتوانی در انجام مسئولیت

نیاز به مشاوره، اطمینان و حمایت عاطفی زیادی دارد

حتی در تصمیم گیری های معمولی به طور مستقل مشکل دارید، مانند اینکه چه بخورید یا چه بپوشید

وقتی شخص دیگری مسئول است و تصمیم می گیرد راحت تر باشید

حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد یا عدم تایید دیگران

ناتوانی در مخالفت با کسی از ترس از دست دادن تایید آنها

هنگامی که روابط به پایان می رسد، احساس درماندگی و ناامیدی می کنید

عدم تمایل به امتحان هر چیز جدید یا چالش برانگیزی

عدم اعتماد به نفس و داشتن دیدگاه بدبینانه

علائم اختلال شخصیت وابسته معمولاً در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی و اغلب قبل از 30.4 سالگی شروع می شود.

علل اختلال شخصیت وابسته

علل دقیق اختلال شخصیت وابسته ناشناخته است. با این حال، عوامل خاصی می توانند در خطر ابتلا به این بیماری نقش داشته باشند:

روابط توهین آمیز:

افرادی که در روابط خشونت آمیز بوده اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال شخصیت وابسته باشند. یک مطالعه در سال 2017 اشاره می کند که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است بیشتر در روابط ناسالم که شامل آزار فیزیکی و خیانت به شریک زندگی می شود، باشند.

تجارب دوران کودکی:

تجربه یک بیماری تهدید کننده زندگی در دوران کودکی، نادیده گرفته شدن در کودکی، یا تجربه کودک آزاری – اعم از فیزیکی، جنسی، یا عاطفی – می تواند در خطر ابتلا به اختلال شخصیت وابسته نقش داشته باشد.

ژنتیک:

عوامل ژنتیکی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. ۶ داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال شخصیت وابسته یا اختلال اضطرابی دیگر می تواند شانس ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. دکتر داراموس می‌گوید ویژگی‌های شخصیتی که این وضعیت را مشخص می‌کنند، مانند سازگاری و تحمل کم خطر، اغلب ارثی هستند.

اعمال فرهنگی:

برخی از اعمال اجتماعی، مذهبی و فرهنگی بر اطاعت و تکیه بر قدرت تأکید دارند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که ادب یا انفعال به تنهایی از علائم اختلال شخصیت وابسته نیست.

تشخیص اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیت وابسته را می‌توان بر اساس یک ارزیابی روان‌شناختی توسط ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشت روانی تشخیص داد.7 اگر مشکوک هستید که شما یا یکی از نزدیکانتان ممکن است به این عارضه مبتلا باشید، با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشت روان قرار ملاقات بگذارید یا از پزشک مراقبت‌های اولیه خود بخواهید که ارجاع دهد. به گفته دکتر داراموس، فرآیند تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سابقه پزشکی:

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شما می پرسد. آنها احتمالاً هر دارویی را که مصرف می‌کنید، هر گونه بیماری که در حال حاضر دارید یا در گذشته داشته‌اید، و هر شرایطی که اعضای خانواده‌تان تجربه کرده‌اند، پوشش می‌دهند.

تست های شخصیت:

تست های شخصیتی وجود دارد که توسط تحقیقات تایید شده است که می تواند در شناسایی اختلال شخصیت بسیار مفید باشد.

مصاحبه بالینی:

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک مصاحبه بالینی مفصل انجام می دهد که احتمالاً مدت و شدت علائم شما را پوشش می دهد. آنها همچنین سعی می کنند افکار، احساسات و انگیزه های شما را درک کنند. در مورد اختلالات شخصیت، فقط رفتار مهم نیست، بلکه انگیزه آن مهم است، زیرا افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته همگی می‌توانند نیاز به تحسین و تایید زیادی داشته باشند، اما به دلایل کاملاً متفاوت.

آزمایشات دیگر:

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است نیاز به انجام معاینه فیزیکی یا سایر تست های فیزیکی یا روانی داشته باشد تا سایر شرایط سلامتی که ممکن است باعث علائم شما شوند را رد کند.

ارزیابی:

بر اساس این عوامل، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ارزیابی خواهد کرد که آیا علائم شما با معیارهای اختلال شخصیت وابسته ذکر شده در Diagnost مطابقت دارد یا خیر. ic و کتابچه راهنمای آماری اختلالات روانی (DSM)، راهنمای راهنمای متخصصان مراقبت های بهداشتی.

مصرف مواد، افسردگی، افکار خودکشی یا سوء استفاده از عوارضی هستند که ممکن است در کنار اختلال شخصیت وابسته وجود داشته باشند.7 برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مهم است که این شرایط را به طور موازی شناسایی و درمان کنند.

درمان اختلال شخصیت وابسته

در زیر، دکتر داراموس برخی از گزینه های درمانی اختلال شخصیت وابسته را بیان می کند:

درمان فردی:

گزینه‌های روان‌درمانی مانند روان‌درمانی، ۸ رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یا رفتار درمانی شناختی (CBT) می‌توانند بسیار مؤثر باشند. آنها می توانند به شما کمک کنند الگوهای فکری مشکل ساز را با الگوهای سالم تر جایگزین کنید و شما را تشویق کنند که مستقل تر و متکی به خود باشید.

گروه درمانی:

شرکت در گروه درمانی نیز می تواند مفید باشد، زیرا الگوهای افراد در یک محیط گروهی مشهودتر می شود و شناسایی و کار روی آنها را آسان تر می کند. همه افراد گروه می توانند از تجربیات، بحث ها و آموخته های مشترک بهره مند شوند.

دارو:

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب را تجویز کند، در صورتی که افسردگی یا اضطراب برای شما نیز تشخیص داده شده باشد.

هدف درمان اختلالات شخصیت این نیست که کسی را به یک فرد کاملاً متفاوت تبدیل کند، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا به نسخه‌ای سالم‌تر، معتدل‌تر و کمتر افراطی‌تر از آنچه که هستند تبدیل شوند.

مقابله با اختلال شخصیت وابسته

اگر با اختلال شخصیت وابسته زندگی می کنید، دکتر داراموس راهبردهایی را به اشتراک می گذارد که می تواند به شما در مقابله با آن کمک کند:

انجام کارها را به تنهایی شروع کنید:

مفید است که به آرامی خود را برای انجام کارها به تنهایی به چالش بکشید، با چالش های ساده تر شروع کنید و به سمت چالش های دشوار بروید. به عنوان مثال، شما می توانید با رفتن به خرید مواد غذایی به تنهایی شروع کنید و به خوردن یک وعده غذایی در یک رستوران به تنهایی ادامه دهید.

کمی فعالیت بدنی داشته باشید:

شروع ورزش و فشار دادن به خودتان برای انجام هر روز کمی بیشتر می تواند مفید باشد. یادگیری اینکه می‌توانید محدودیت‌های جسمی و ذهنی خود را پشت سر بگذارید، می‌تواند به شما کمک کند تا احساس قوی‌تر و توانمندی بیشتری داشته باشید.

روی مستقل شدن کار کنید:

روابط خود را با عزیزانتان بررسی کنید و راه هایی را که در آن به دیگران وابسته هستید را شناسایی کنید. شروع به یادگیری مستقل بودن بدون حمایت آنها، یک قدم در یک زمان کنید. سعی کنید هر هفته یا هر ماه یک وظیفه را به عهده بگیرید که شخص دیگری برای شما انجام می دهد.

یاد بگیرید که به خود اعتماد کنید:

شروع به گوش دادن به افکار، احساسات و غرایز خود کنید. قبل از اینکه در هنگام تصمیم گیری نظرات دیگران را جویا شوید، در مورد آنها فکر کنید و به احساس خود توجه کنید. به دل خود اعتماد کنید و به توانایی خود برای مدیریت نتیجه، مهم نیست که چه باشد، ایمان داشته باشید.

نیاز خود به تایید را بررسی کنید:

به خاطر داشته باشید که دوست داشتن تایید و لذت بردن از آن با نیاز به تایید دیگران برای عملکرد بسیار متفاوت است.

اختلال شخصیت وابسته می‌تواند باعث شود که به خاطر تصمیم‌گیری یا تنهایی، اضطراب را تجربه کنید. زندگی با این می تواند دشوار و ناراحت کننده باشد. با این حال، درمان می تواند به شما کمک کند اعتماد به نفس و اعتماد بیشتری نسبت به خود داشته باشید، که به نوبه خود می تواند به شما کمک کند مستقل تر و خودکفا شوید.