بی اشتهایی عصبی (AN) ، که به سادگی به عنوان آنورکسیا نیز شناخته می شود، نوعی اختلال در غذا خوردن است که با کاهش وزن، دشواری در حفظ وزن مناسب بدن و ترس شدید از افزایش وزن مشخص می شود. مبتلایان به بی اشتهایی به طور کلی تعداد کالری و انواع غذایی که می خورند را محدود می کنند. غالباً آنقدر کم غذا می خورند که نمی توانند عملکردهای اساسی بدن را حفظ کنند و منجر به عوارض جدی در سلامتی و حتی مرگ می شوند. کسانی که به این اختلال غذا خوردن مبتلا هستند ممکن است فکر کنند که حتی در صورت لاغری اضافه وزن دارند (داشتن تصور بد از بدن خود).
آنورکسیا می تواند در جنسیت، سنین، نژادها، قومیت ها و وضعیت اقتصادی اجتماعی مختلفی رخ دهد و خطر مرگ یک جوان را ده برابر افزایش دهد. این اختلال غذایی یکی از بالاترین میزان مرگ و میر در بین اختلالات روانی و میزان عود آن را دارد.
علائم آنورکسیا
علائم آنورکسیا می تواند جسمی، رفتاری و عاطفی باشد. تحقیقات نشان می دهد رژیم غذایی رایج ترین علامت شروع در بی اشتهایی است. فرد مبتلا به آنورکسیا معمولاً بسیار لاغر به نظر می رسد و ممکن است مانند خود رفتار نکند، اما در صورت پوشیدن لباس های گشاد یا لایه های اضافی برای پنهان کردن، ممکن است در ابتدا کاهش وزن مشاهده نشود.
علائم رفتاری
علائم رفتاری آنورکسیا اغلب اولین علائم هشدار دهنده اولیه هستند که می توانند توسط عزیزان مشاهده شوند و شامل این موارد هستند:
- همیشه صحبت کردن در مورد وزن یا غذا
- نخوردن یا خیلی کم خوردن
- امتناع از خوردن در مقابل دیگران
- نمی خواهم با دوستان بیرون بروم
- خودشان را به بی غذایی وا داشتن
- مصرف قرص های لاغری یا قرص های رژیمی
- زیاد ورزش کردن
افراد مبتلا به آنورکسیا عصبی معمولاً رژیم غذایی خود را محدود می کنند و هر نوع غذایی را که بیش از حد کالری می دانند حذف می کنند. آنها ممکن است به طور کلی از وعده های غذایی صرف نظر کنند. آنها همچنین معمولاً آداب وعده های غذایی مانند برش غذا به تکه های ریز، نوشیدن مایعات یا جدا کردن غذا را ایجاد می کنند. کسانی که به این اختلال غذا خوردن مبتلا هستند، غالباً علی رغم آب و هوای نامناسب، بیماری یا جراحت ، فعالیت بیش از حد بدنی دارند.
علائم عاطفی
این علائم ممکن است برای فرد آشکارتر باشد، اما مانند سایر علائم، اغلب با کمترین حد یا انکار روبرو می شود (به ویژه در بزرگسالان) .
علائم احساسی آنورکسیا عبارتند از:
علائم جسمی
علائم جسمی معمولاً بلافاصله ظاهر نمی شوند. آنها با گذشت زمان در نتیجه گرسنگی مداوم ظاهر می شوند که در هنگام تلاش بدن برای حفظ ذخایر برای زنده ماندن، مواد مغذی کافی تأمین نمی شود و مورد استفاده قرار نمی گیرد.
علائم جسمی بی اشتهایی عبارتند از:
- تفکر گیج یا کند
- حافظه یا قضاوت ضعیف
- موها و ناخن های نازک و شکننده
- احساس سرما در تمام مدت
- احساس ضعف، سرگیجه یا ضعف
- احساس خستگی یا کندی
- پریود نامنظم یا هرگز پریود نمی شوید
- پوست خشک، لکه دار یا زرد
- رشد موهای ریز بدن (به نام لانگو)
- یبوست شدید یا نفخ شکم
- ضعف عضلات یا ورم مفاصل
علل آنورکسیا
مشخص نیست که چه عواملی باعث آنورکسیا می شوند، اما محققان فکر می کنند این اختلال غذایی ممکن است نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی باشد . یک نظریه اخیر این است که بی اشتهایی ناشی از ناهنجاری در مسیر پاداش غذایی است. برخی معتقدند آزاد شدن اندورفین در گرسنگی در بی اشتهایی نقش دارد. اختلالات خوردن، از جمله بی اشتهایی، همچنین با سیستم انتقال دهنده عصبی غیرطبیعی شامل سروتونین، دوپامین و سایر مواد شیمیایی عصبی همراه است.
عوامل خطر
محققان همچنین چندین عامل خطر برای آنورکسیا را شناسایی کرده اند، از جمله:
- نارضایتی از تصویر بدن
- کمال گرایی و انعطاف ناپذیری رفتاری
- مشکلات تغذیه دوران کودکی
- سابقه خانوادگی یک اختلال خوردن یا یک اختلال روانی دیگر است
- سابقه اختلال اضطراب
- تاریخچه رژیم
- استیگما وزن (تبعیض یا کلیشه بر اساس وزن شخص)
- طعنه زدن یا قلدری
- شبکه اجتماعی یا سیستم پشتیبانی محدود
- دیابت نوع 1 (تعداد قابل توجهی از زنان مبتلا به دیابت نوع 1 غذا خوردن بی نظمی دارند)
سبک فرزندپروری، استرس در خانه و اختلاف والدین نیز ممکن است در بروز اضطراب و ویژگی های شخصیتی که از عوامل خطر آنورکسیا محسوب می شوند، نقش داشته باشد. آنها می توانند تنظیم آنچه می خورند و شکل ظاهری دارند کنترل کنند.
اگرچه 90٪ بیماران مبتلا به اختلال خوردن زن هستند، اما به نظر می رسد بروز اختلالات خوردن در مردان در حال افزایش است.
تشخیص آنورکسیا
آنورکسیا با استفاده از معیارهای موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) تشخیص داده می شود. این معیارها عبارتند از:
محدود کردن مصرف انرژی نسبت به نیازها، منجر به کاهش وزن بدن به طور قابل توجهی در زمینه های سن، جنس، مسیر رشد و سلامت جسمی (کمتر از حد نرمال / انتظار)
ترس شدید از افزایش وزن، یا انجام یک رفتار مداوم که در افزایش وزن تداخل ایجاد می کند حتی اگر فرد وزن قابل توجهی کم داشته باشد
از وزن یا شکل بدن فرد ناراحت است، یا عدم تشخیص مداوم جدی بودن وزن کم بدن او
مشخصات همچنین بین محدود کردن (عدم رفتار پاکسازی) و پرخوری یا پاکسازی انواع آنورکسیا و بین بهبود نسبی و بهبود کامل ارائه خواهد شد. بهبودی نسبی به این معناست که پس از برآورده شدن معیارهای کامل، وزن کم بدن برای مدت زمان مداوم رعایت نشده است، اما حداقل یکی از دو معیار زیر هنوز رعایت شده است: ترس شدید از افزایش وزن یا چاقی یا رفتاری که با آن تداخل داشته باشد افزایش وزن یا ایجاد اختلال در وزن و شکل .کسانی که در بهبود کامل هستند هیچ یک از معیارهای بی اشتهایی را برای مدت زمان طولانی برآورده نکرده اند.
علائم و روش های درمانی مختلف اختلالات خوردن
درمان آنورکسیا
بهترین فرصت در بهبود کامل آنورکسیا ناشی از رویکرد چند وجهی به درمان است که ممکن است شامل مشاوره تغذیه ای، روان درمانی و داروهایی برای کنترل علائم اضطراب و افسردگی باشد. در موارد شدید، بستری شدن در بیمارستان ممکن است لازم باشد.
مشاوره تغذیه ای
تمرکز اصلی درمان آنورکسیا، پشتیبانی از تغذیه و ترمیم وزن است. یک متخصص تغذیه ثبت شده به شما کمک می کند تا برای رسیدن و حفظ وزن سالم، تغذیه سالم داشته باشید. رسیدن به وزن سالم قسمت اصلی روند بهبودی است به طوری که زیست شناسی بدن، از جمله افکار و احساسات مغز، به درستی کار می کند. همچنین می تواند به ایجاد روابط سالم با غذا و ایجاد الگوی غذایی طبیعی کمک کند.
برخی از افراد ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا شرکت در یک برنامه درمانی مسکونی داشته باشند تا مطمئن شوند که به اندازه کافی برای بهبودی غذا می خورند. اگر وضعیت پزشکی کسی به دلیل کاهش وزن و سو تغذیه به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است بستری شود.
اهداف اصلی مشاوره تغذیه ای برای بی اشتهایی عبارتند از:
ترمیم و نگهداری وزن
توسعه بی طرفی نسبت به غذا از طریق درک مجدد بصری گرسنگی و سیری
تنظیم سطح فسفات در خون
روان درمانی
روان درمانی برای آنورکسیا کمک می کند تا فرد ضمن ایجاد نگرش سالم نسبت به وزن و غذا و مکانیسم های مقابله ای سالم برای عوامل استرس زای زندگی ، الگوهای رفتاری و تفکر خود را تغییر دهد. اشکال رایج روان درمانی که
برای درمان آنورکسیا استفاده می شود عبارتند از:
رفتار درمانی شناختی (CBT) دیدگاه ها و نگرش های تحریف شده در مورد وزن ، شکل و ظاهر را نشان می دهد و اصلاح رفتار را تمرین می کند.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) تکنیک های CBT به علاوه ذهن آگاهی و سایر استراتژی های مدیریت عاطفی است. این روش درمانی به فرد کمک می کند تا مهارت های جدیدی برای کنترل عوامل محرک منفی و بینش در شناخت عوامل محرک یا موقعیتهایی که ممکن است یک رفتار غیر مفید روی دهد ، ایجاد کند. مهارت های خاص شامل ایجاد ذهن آگاهی ، بهبود روابط از طریق اثر بخشی بین فردی ، مدیریت احساسات و تحمل استرس است.
پذیرش و تعهد درمانی به فرد کمک می کند تا افکار و احساسات خود را در آغوش بگیرد ، نه اینکه با آنها بجنگد یا احساس بدی نسبت به آنها داشته باشد.
درمان شناختی درمانی به افراد کمک می کند تا با انجام تمرینات ذهنی استراتژی های شناختی را توسعه داده و مهارت های تفکر خود را بهبود بخشند.
درمان مبتنی بر خانواده (FBT) که به آن روش مودسلی نیز گفته می شود، شامل تغذیه مجدد مبتنی بر خانواده است که به این معنی است که والدین کودک یا نوجوان یا خانواده آنها را متعهد دریافت مواد غذایی مناسب توسط فرد مبتلا به آنورکسیا می کند. این یکی از روش های مبتنی بر شواهد برای بازگرداندن فیزیولوژیکی سلامتی به فردی با بی اشتهایی عصبی است که کمتر از 18 سال دارد.
روان درمانی بین فردی به شخص کمک می کند تا یک منطقه مشکل بین فردی را حل کند. بهبود روابط و ارتباطات و حل مشکلات شناسایی شده باعث کاهش علائم اختلال خوردن می شود
درمان روان پویایی شامل بررسی ریشه های بی اشتهایی عصبی، نیازها و مسائل اساسی بیمار، به عنوان کلید بهبودی است.