افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی در دنیا است. این بیماری می تواند تقریباً در هر سنی بر هر فردی تأثیر بگذارد، اما دلایل افسردگی برخی افراد همیشه مشخص نیست. محققان گمان می كنند كه در واقع دلایل مختلفی برای بروز افسردگی وجود دارد و همیشه قابل پیشگیری نیست. عواملی که می توانند به بروز افسردگی کمک کنند عبارتند از:
- ژنتیک
- شیمی مغز
- برخی شرایط خاص پزشکی
- مصرف مواد
- فشار
- تغذیه ضعیف
تخمین زده می شود که 10 تا 15 درصد از جمعیت عمومی در طول زندگی خود افسردگی بالینی را تجربه کنند. سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند 5٪ از مردان و 9٪ از زنان در هر سال اختلالات افسردگی را تجربه کنند.
عوامل خطر مرتبط با مغز و بدن
دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند باعث اختلال‌افسردگی شود از جمله عوامل مرتبط با مغز و بدن. برخی از مواردی که می توانند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهند شامل موارد زیر است.
عدم تعادل شیمی مغز از علل افسردگی
یک علت بالقوه بیولوژیکی افسردگی عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی است که در تنظیم خلق و خو دخیل هستند. انتقال دهنده های عصبی خاص، از جمله دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین، نقش مهمی در خلق و خو دارند. انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی هستند که به مناطق مختلف مغز کمک می کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. هنگامی که انتقال دهنده های عصبی خاصی کم باشند، ممکن است منجر به علائمی شود که به عنوان افسردگی بالینی تشخیص می دهیم.
این تئوری در مورد افسردگی نشان می دهد که داشتن انتقال دهنده های عصبی خاص بیش از حد زیاد یا کم باعث افسردگی می شود، یا حداقل در ایجاد آن سهیم است. در حالی که این توضیحات اغلب به عنوان عامل اصلی افسردگی ذکر می شود، اما اثبات نشده باقی مانده و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که این یک تصویر کامل از عوامل پیچیده موثر در افسردگی نیست. داروها برای درمان افسردگی اغلب در تغییر سطح برخی مواد شیمیایی در مغز متمرکز هستند. برخی از این درمان ها شامل مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) ، مهارکننده های جذب مجدد سروتونین-نوراپی نفرین (SNRI) ، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) و ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCA) هستند.
برخی شرایط جسمی و بیماری ها از علل افسردگی
اگر به بیماری مزمن، اختلال خواب یا بیماری تیروئید مبتلا باشید، ممکن است علائم افسردگی را تجربه کنید. میزان افسردگی همچنین در افرادی که درد مزمن، دیابت، مولتیپل اسکلروزیس و سرطان دارند، بیشتر است. ذهن و بدن به وضوح به هم پیوند خورده اند. اگر مشکل سلامتی جسمی را تجربه می کنید، ممکن است تغییراتی در سلامت روان خود نیز پیدا کنید. بیماری از دو جهت با افسردگی ارتباط دارد. استرس ناشی از یک بیماری مزمن ممکن است یک دوره افسردگی اساسی را تحریک کند. علاوه بر این، برخی بیماری ها مانند اختلالات تیروئید، بیماری آدیسون و بیماری کبدی می توانند علائم افسردگی ایجاد کنند.
هورمون های جنسی زنانه از علل افسردگی
به طور گسترده ای مستند شده است که زنان افسردگی را تقریباً دو برابر مردان تجربه می کنند. به دلیل بروز اوضاع اختلالات افسردگی در طی سال های باروری زنان، اعتقاد بر این است که عوامل خطر هورمونی ممکن است نقش داشته باشند. زنان به ویژه در مواقعی که هورمون هایشان در جریان است، مانند زمان قاعدگی، بارداری، زایمان و یائسگی، مستعد ابتلا به اختلالات افسردگی هستند. نوسانات هورمونی ناشی از زایمان و شرایط تیروئید نیز می تواند به افسردگی کمک کند. افسردگی پس از زایمان ممکن است پس از زایمان یک زن رخ دهد و اعتقاد بر این است که از تغییرات هورمونی سریع بلافاصله پس از زایمان ناشی می شود. بعلاوه ، خطر افسردگی یک زن پس از گذر از یائسگی کاهش می یابد.
درمان افسردگی
افسردگی قابل درمان است و بیشتر افراد با روان درمانی، دارو درمانی یا ترکیبی از این دو مورد علائم خود را بهبود می بخشند. همانطور که گفته شد، آنچه برای یک شخص مفید است ممکن است لزوما برای شخص دیگری مفید نباشد. مهم است که با روانپزشک و یا روانشناس در مورد اینکه کدام گزینه ممکن است برای شما موثر باشد صحبت کنید. برای کمک به این بحث، در اینجا یک بررسی کلی از روش های درمانی متداول برای افسردگی است.
روان درمانی افسردگی
از روان درمانی اغلب به عنوان “گفتار درمانی” یاد می شود. رویکردهای مختلفی در روان درمانی وجود دارد. بسیاری از درمانگران در نوع خاصی از درمان برای درمان افسردگی تخصص دارند، اما گاهی اوقات آنها از چندین روش برای ایجاد یک درمان فردی تر که بر اساس نیازهای درمانی خاص شما ایجاد می شود، باز می مانند. از آنجا که انواع مختلفی از روان درمانی در دسترس است ، یک مطالعه مشخص کرد که کدام یک برای افسردگی موثر هستند. محققان دریافتند که همه موارد زیر نتایج خوبی را ارائه می دهند.
درمان بین فردی افسردگی
درمان بین فردی مبتنی بر این ایده است که افسردگی می تواند به روابط ما مربوط شود. بنابراین، هدف از این نوع درمان این است که به شما کمک کند مهارت های ارتباطی خود را بهبود ببخشید، مانند برقراری ارتباط بهتر و یادگیری نحوه حل مشکلات. جلسات درمانی بین فردی نسبتاً کوتاه است و معمولاً بین 12 تا 16 هفته طول می کشد.
آموزش مهارت های اجتماعی
آموزش مهارت های اجتماعی به شما می آموزد که چگونه با دیگران تعامل موثرتری داشته باشید تا بتوانید روابط سالمی داشته باشید. هدف این است که مهارت های ارتباطی خود را بهبود ببخشید و بیاموزید که چگونه یک شبکه اجتماعی قوی با دیگران ایجاد کنید ، مانند ایجاد روابط مبتنی بر صداقت و احترام.
فعال سازی رفتاری
فعال سازی رفتاری به شما می آموزد که چگونه اهداف تعیین کنید و فعالیت های دلپذیرتری را در سبک زندگی خود بگنجانید. هدف از این روش درمانی جلوگیری از انزوا و افزایش تعاملات مثبتی است که با محیط زندگی خود دارید. با فعال شدن و انجام فعالیت های لذت بخش تر، علائم افسردگی شما کاهش می یابد.
درمان حل مسئله
درمان حل مسئله هدف شما این است که مهم ترین مسائل شما را مشخص کند، سپس شما را راهنمایی می کند تا چندین روش برای غلبه بر آنها بیابید. درمانگر به شما کمک می کند تا تمام گزینه های خود را ارزیابی کرده و بهترین راه حل را برای خود انتخاب کنید.
خانواده یا زوج درمانی
خانواده یا زوج درمانی ممکن است زمانی در نظر گرفته شود که افسردگی بر دیگران در خانه تأثیر بگذارد. این روش شامل بررسی هر یک از نقش ها و انتظارات شما است. این نوع درمان همچنین شامل آموزش عزیزان شما در مورد افسردگی و چگونگی تأثیر آن بر شما است.
دارو درمانی افسردگی
داروهای مختلف زیادی وجود دارد که می تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند. در اینجا برخی از کلاس های دارویی وجود دارد که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند. اکثر مطالعات نشان داده اند که دارو هنگامی که همراه با درمان استفاده شود، بسیار موثر است.
مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین
مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) بیشترین داروهای تجویز شده برای افسردگی امروزه هستند. پروزاک (فلوکستین) ، پاکسیل (پاروکستین) ، زولوفت (سرترالین) ، سلکسا (سیتالوپرام) و لووکس (فلووکسامین) معمولاً با نام تجاری تجویز می شوند. SSRI ها برای افسردگی شدید و غیر شدید مفید واقع شده اند. همچنین در مقایسه با سایر انواع ضدافسردگی عوارض جانبی کمتری دارند. توجه داشته باشید که SSRI ها نباید همراه با برخی از بازدارنده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) تجویز شوند. این به دلیل احتمال تجمع خطرناک بالای سروتونین است که می تواند باعث سندرم سروتونین شود.
بازدارنده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین
مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) نوع جدیدتر ضد افسردگی هستند که مشابه SSRI ها عمل می کنند. تفاوت اصلی این است که آنها همچنین مانع جذب مجدد نوراپی نفرین در بدن می شوند ، انتقال دهنده عصبی دیگر که در خلق و خو نقش دارد. داروهای رایج در این کلاس Effexor (ونلافاکسین) ، Cymbalta (دولوکستین) و Pristiq (دلاوانفاکسین) هستند. مانند SSRI ها ، سازمان غذا و دارو نشان می دهد که SNRI ها نباید با MAOI مصرف شوند و در صورت بروز مشکلات کبدی یا کلیوی یا گلوکوم زاویه باریک باید مراقبت شود.
مهارکننده های جذب مجدد نوراپی نفرین و دوپامین
مهارکننده های جذب مجدد نوراپی نفرین و دوپامین (NDRIs) می توانند با مسدود کردن حمل کننده های نوراپی نفرین و دوپامین ، به این اختلال کمک کنند. داروهای NDRI شامل فوکالین (دگزمتیل فنیدیت) ، ریتالین (متیل فنیدیت) و ولبوترین (بوپروپیون) است.
Wellbutrin گاهی اوقات ترجیح داده می شود زیرا احتمال کمتری وجود دارد که دارای عوارض جنسی باشد که در سایر داروهای ضد افسردگی شایع است. بعلاوه ، عوارض جانبی رایج این دارو ، که می تواند شامل سردرد ، مشکل خواب و سرگیجه باشد، به طور کلی ظرف یک تا دو هفته برطرف می شود.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (TCA) از اولین داروهای ضد افسردگی تولید شده هستند. تحقیقات نشان می دهد که حلقه های سه حلقه ای به همان اندازه SSRI ها برای درمان افسردگی‌مزمن و دیستیمیا ، که به عنوان اختلال‌افسردگی مداوم نیز شناخته می شود ، موثر هستند.
داروهایی که در این گروه قرار می گیرند شامل Elavil (آمیتریپتیلین) ، Tofranil (ایمی پرامین) و Pamelor (نورتریپتیلین) هستند. داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای عوارض جانبی بیشتری نسبت به گزینه های جدید دارند اما می توانند برای بیماران خاص موثرتر باشند.
بازدارنده های مونوآمین اکسیداز
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) یکی دیگر از انواع قدیمی ضد افسردگی است. مانند سه حلقه ها ، MAOI ها به طور کلی یک درمان انتخاب اول نیستند ، اما گاهی اوقات می توانند برای درمان افسردگی دشوارتر مفید باشند. MAOI ها شامل مارپلان (ایزوکارباکسازید) ، ناردیل (فنلزین) و پارنات (ترانسیل پرومین) است.
اگر از MAOI استفاده می کنید ، باید از برخی محدودیت های غذایی پیروی کنید تا از واکنشی که می تواند باعث فشار خون شود جلوگیری کند. همچنین باید مراقب تداخلات با داروهای خاص دیگر باشید.
گزینه های جدیدتر دارویی
esketamine با نام تجاری Spravato به فروش رسید ، FDA در مارس 2019 تأیید شد و برای بزرگسالان مبتلا به این اختلال مقاوم در برابر درمان مجاز است ، به این معنی که سایر گزینه های دارویی موثر نبوده اند. اسکتامین یک اسپری بینی است که در مدت زمان 20 تا 40 دقیقه کار می کند ، در مقایسه با هفته ها یا ماههایی که برای سایر داروها طول می کشد تا احساس بهتری داشته باشید. با این حال ، برخی از خطرات مرتبط با این دارو وجود دارد.
به عنوان مثال ، اسکتامین یکی از داروهای توهم زا کتامین است و ممکن است باعث آرامش و تجارب خارج از بدن شود. به همین دلیل ، شما فقط می توانید دارو را در یک مکان مجاز دریافت کنید و پس از مصرف چندین ساعت تحت کنترل قرار می گیرید. همچنین اسکتامین باید به همراه داروی ضد افسردگی خوراکی تجویز شود.