مانیای دو قطبی یا به سادگی اختلال مانیا، مرحله ای از اختلال دو قطبی است. این دوره با دوره‌های پایدار از خلق و خوی غیر طبیعی بالا یا تحریک پذیر، انرژی شدید و سایر رفتارهای افراطی و اغراق آمیز مشخص می‌شود. یک دوره شیدایی ممکن است در دوره‌هایی از افسردگی ظاهر شود که در طی آن فرد می‌تواند علائمی مانند خستگی، غم و ناامیدی را تجربه کند. علائم و ویژگی‌های مانیای دو قطبی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد.
تغییرات موجود در مانیای دو قطبی
بسته به نوع اختلال دوقطبی درگیر، مانیا به طرق مختلف در معمای دو قطبی قرار می‌گیرد. به صورت کلی:
اختلال دو قطبی I شامل دوره‌های شدید شیدایی و معمولاً دوره‌های افسردگی است.
اختلال دو قطبی II دارای دوره‌های هیپومانیک است که با دوره‌های افسردگی شدید متناوب می‌شوند.
اختلال سیکلوتایمیک شامل قسمت‌هایی از علائم هیپومانیک است که با علائم افسردگی توأم است.
علائم “کلاسیک” مانیا موجود در اختلال دوقطبی I ممکن است همان چیزی باشد که اغلب به معنای مانیای دو قطبی است. مانیای دو قطبی II دارای دوره‌های خستگی ملایم تری است که به عنوان هیپومانیا شناخته می‌شود، که معمولاً کوتاه تر است و به طور کلی قابل کنترل تر است. هیپومانیا می‌تواند به مانیا یا شیدایی تبدیل شود.
علاوه بر این، ممکن است علائم به خصوصی وجود داشته باشد که بیشتر اختلالات دو قطبی از جمله پریشانی اضطراب آور، ویژگی‌های مختلط، مالیخولیایی، رفتار غیرمعمول یا روان پریشی را توصیف کند. همچنین ممکن است یک الگوی فصلی در بروز علائم وجود داشته باشد
علائم و ویژگی‌های مانیای دو قطبی
هنگام تأیید یا رد مانیای دو قطبی، یک متخصص بهداشت روان دارای یک دوره بیش از یک هفته از خلق و خوی مداوم بالا یا تحریک پذیر با افزایش فعالیت و انرژی همراه با حداقل سه مورد زیر است:
افزایش میزان گفتار که با زبانی سریع و بی امان مشخص می‌شود، از جمله فشار برای ادامه صحبت (گفتار تحت فشار) حتی وقتی دیگران سعی می‌کنند صحبت کنند
باورهای بزرگ با عزت نفس بالا که در آن فرد معتقد است که در انجام کاری بهتر از دیگران است یا قادر است به جای روزها یا هفته‌ها در ساعت ها یک کار دشوار را انجام دهد
کاهش نیاز به خواب و احساس خستگی در هنگام کمبود خواب
پرواز ایده ها و یا افکار مسابقه ای که یک جریان مستمر آگاهی، یک چرخه تکراری از افکار، یا یک تفکر چندپارچه و منسجم را نشان می‌دهد: برای برخی، این موضوع به سادگی به عنوان افکار گسسته و بسیار سریع (مسابقه ای) ظاهر می‌شود.
به راحتی حواس پرت می شوید، قادر به تمرکز نیستید ، یا متعهد به کاری هستید که نمی‌توانید خود را از آن دور کنید
افزایش فعالیت هدایت شده یا تحریک روانی-حرکتی (مانند قدم زدن یا فشار دادن دست) نوعی بی قراری شدید است که با حرکت بی معنی ، بی حرکتی و یا حرکت تکراری بروز می‌کند.
قضاوت ضعیف و پیگیری بیشتر فعالیت های خطرناک یا خطرناک ، از جمله قمار ، هزینه‌های بیش از حد یا تجمل گرایی و رفتارهای فوق جنسی
در شرایط شدید، یک فرد ممکن است علائم روان پریشی را تجربه کند، که به عنوان گسست از واقعیت توصیف می‌شود که با توهم یا پارانویا مشخص می‌شود.
شدت علائم، و همچنین عدم وجود روان پریشی، این است که چگونه تفاوت بین مانیا و هیپومانیا اغلب نشان داده می‌شود.
تشخیص مانیای دو قطبی
هیچ بررسی و آزمایش مشخصی وجود ندارد که بتواند مانیای دو قطبی را تشخیص دهد. برخی از بیماری‌های پزشکی می‌توانند روحیه شما را تحت تأثیر قرار دهند و بنابراین ممکن است پزشک آزمایشات آزمایشگاهی را انجام دهد تا چنین نگرانی‌هایی را رد کند. سپس پزشک شما ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد، در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی از شما سوال کند و سپس علائم و نشانه‌های شما را ارزیابی کند.
اگر پزشکی متخصص در زمینه بهداشت روان ندارید، می‌توانید ابتدا با پزشک اصلی خود صحبت کنید (که باید بتواند شما را به یک پزشک متخصص ارجاع دهد). حتماً علائم و رفتارهای خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا جزئیات بیشتر را ارائه دهید – هرچه ویژگی خاص بهتر باشد.
از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال مانیای دوقطبی بیشتر از افرادی که دچار مانیا یا هیپومانیا هستند، در صورت افسردگی به دنبال کمک می‌روند، ممکن است متخصص مراقبت های بهداشتی با خانواده شما صحبت کند تا زمان‌هایی را که دارای روحیه بالایی هستید و به خصوص بیش از حد پر انرژی هستید، شناسایی کند. از آنجایی که شادی اغلب در مقایسه با پایین و افسردگی اختلال دو قطبی احساس خوبی دارد و حتی طبیعی به نظر می‌رسد، برای شخص مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب دشوار است که بداند آیا روحیه بیش از حد بالا است.
به خودی خود، هیچ یک از علائم و رفتارهای ذکر شده مانیا دو قطبی را تشخیص نمی‌دهد مگر اینکه:
سایر علل این رفتارها از جمله داروها یا بیماری پزشکی دیگر منتفی است.
دیده می‌شود که این رفتار به طور قابل توجهی در زندگی روزمره فرد دخالت می‌کند.
یک دوره شیدایی باید برای مدت زمانی کمتر از یک هفته طول بکشد یا نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
درمان
به شخص مبتلا به یک دوره درمانی جنون کامل، به طور معمول یک تثبیت کننده خلق و خو و اغلب اوقات داروی ضد روان پریشی تجویز می‌شود .3 روش درمانی (شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) ، خانواده درمانی یا گروه درمانی) می‌تواند مفید باشد.
تثبیت کننده‌های خلقی مانند لیتیوم اغلب برای مدیریت طولانی مدت و جلوگیری از وقایع بعدی استفاده می‌شود
افرادی که دوره‌های شیدایی مداوم یا شدید دارند، در صورت عدم پاسخگویی به داروها، ممکن است از درمان الکتروشوک (ECT) بهره مند شوند.
در طی دوره‌های شیدایی دو قطبی، ممکن است داروهای خواب اضافی نیز تجویز شود.
حتی با درمان مناسب برای اختلال مانیای دو قطبی، شیدایی و تغییرات خلقی هنوز هم می‌تواند رخ دهد. ثبت یک گزارش روزانه از علائم خلقی، روش‌های درمانی، الگوی خواب و اتفاقاتی که در زندگی شما رخ می‌دهد، می‌تواند در مورد بحث در مورد علائم، گزینه‌های درمان و نگرانی با متخصص مراقبت های بهداشتی ، بسیار مفید باشد.