بولیمیا یا پرخوری عصبی، نوعی اختلال خوردن است که با پرخوری همراه با پاکسازی جبرانی یا روش های دیگر برای جلوگیری از افزایش وزن یا تسکین علائم جسمانی که فرد پس از غذا خوردن احساس می کند، مشخص می شود. پاکسازی معمولاً شامل استفراغ است، اما ممکن است شامل استفاده از ملین ها، ورزش بیش از حد یا روزه باشد. مانند سایر اختلالات خوردن، افرادی که دچار پرخوری عصبی هستند اغلب به دلیل احساس شرم و یا احساس گناه در مورد رفتارهای خود در مورد این بیماری مخفی هستند. آنها ممکن است تلاش زیادی کنند تا علائم خود را پنهان کنند، که ممکن است منجر به از دست دادن علائم و نشانه هایی از مشکل در خانواده و دوستان شود.
علائم بولیمیا
علائم و نشانه های بولیمیا می تواند جسمی، رفتاری و احساسی باشد.
علائم جسمی
دندانپزشکان اغلب اولین کسانی هستند که علائم استفراغ ناشی از خود را در بیماران مبتلا به بولیمیا مشاهده می کنند، زیرا الگوی گویای فرسایش دندان ها عمدتا در سطح داخلی دندان ها مشاهده می شود. اما نگرانی های مربوط به سلامت دهان و دندان تنها علامت فیزیکی نیست به بولیمیا مرتبط است افراد همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- چشم های پرخون
- پینه پشت دست
- درد قفسه سینه
- حملات مزمن یبوست (ناشی از سوء مصرف ملین)
- عدم تعادل الکترولیت و کم آبی بدن
- گلو درد مکرر
- سردرد
- تپش قلب
- سبکی سر یا از دست دادن تعادل (ممکن است غش شود)
- زخمهای دهان
- دل درد
- تورم دست و پا
- تورم غدد و گردی در ناحیه فک
- حفره دندان
- حساسیت دندان
- استفراغ خون
- زرد شدن، خاکستری شد ، لکه دار شدن یا پوسیدگی دندان ها
گونه های پف کرده در بین افرادی که پاکسازی آنها شامل استفراغ است یکی دیگر از علائم فیزیکی قابل توجه است. پینه های روی دست از قرار دادن آن در دهان و ایجاد استفراغ نیز ممکن است قابل مشاهده باشند و به عنوان علامت راسل شناخته می شوند.
علائم رفتاری
علائم رفتاری زیر آنهایی هستند که بیشتر در ظاهر توسط اعضای خانواده و دوستان مشاهده می شوند
- ایجاد برنامه هایی که امکان تمیز کردن و پاکسازی را فراهم کند
- استیصال برای ورزش حتی زمانی که مانع فعالیت های دیگر می شود
- شواهدی از بولیمیا شامل ذخیره کردن غذا ، سرقت غذا و خوردن مقادیر زیاد در یک نشست
- شواهدی از پاکسازی مانند نیاز به رفتن به دستشویی یا دوش گرفتن بعد از غذا یا بسته های مسهل یا مدر
- تمرین مقدار مشخصی برای “سوزاندن” کالری دریافتی
- عادات غذایی شدید (رژیم سخت گیرانه به دنبال پرخوری)
- ظاهر خسته
- مراجعه مکرر به دستشویی
- مقادیر زیادی مواد غذایی که در کابینت یا انبار وجود ندارد. مقدار زیادی بسته بندی مواد غذایی در سطل زباله یا وسایل نقلیه
- آنقدر در مورد رژیم ، کالری ، غذا یا وزن صحبت می کند که مانع مکالمات منظم می شود
- از داروها یا چای های سم زدایی به عنوان راهی برای سرکوب اشتها استفاده می کند
- کناره گیری از دوستان ، خانواده ها و فعالیت های معمول
علائم عاطفی
علی رغم اینکه مشاهده علائم آن نسبت به علائم رفتاری دشوارتر است، اما علائم احساسی نیز اغلب توسط اعضای خانواده و دوستان تشخیص داده می شود، حتی زمانی که آنها از رفتارهای تندخویی و پاکسازی اطلاع ندارند. این مسائل عاطفی منحصر به بولیمیا نیست بلکه ممکن است نگرانی هایی را ایجاد کند
- افسردگی
- تحریک پذیری شدید
- بسیار خود انتقادی
- احساس خارج از کنترل بودن
- نوسانات خلقی
- عزت نفس، ارزش خود، یا جذابیت بر اساس ظاهر و وزن تعیین می شود
- نیاز شدید به تأیید
تشخیص بولیمیا
اکثر علائم و نشانه های مرتبط با پرخوری عصبی با درمان برگشت پذیر است. اگر پزشک متخصص در زمینه بهداشت روانی ندارید، می توانید با پزشک مراقبت های اولیه خود صحبت کنید. یک پزشک یا متخصص بهداشت روانی سوالاتی در مورد سلامت جسمانی، سلامت روان، رفتارها و سابقه پزشکی خواهد پرسید. همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می شود و آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است دستور داده شود تا از سایر شرایط یا بیماری ها جلوگیری شود. تشخیص می تواند با این واقعیت پیچیده شود که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن رفتارهای خود را پنهان می کنند.
بولیمیا با موارد زیر مشخص می شود:
دوره های مکرر پرخوری، یعنی خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و احساس عدم کنترل در حین انجام این کار
استفاده از رفتارهای جبرانی مانند استفراغ، روزه داری، استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها یا انجام تمرینات شدید ورزشی به منظور جبران غذا خوردن.
ارزیابی خود به طور غیر موجهی تحت تأثیر شکل و وزن بدن است.
از آنجایی که بسیاری از افرادی که مبتلا به بولیمیا هستند دارای وزن متوسط هستند ، علائم جسمی بولیمیا ممکن است تا زمانی که این اختلال به شدت شدید نشود برای دیگران قابل توجه نباشد. برای هر کسی که علائم مرتبط را تجربه می کند ، مهم است که توسط پزشک ارزیابی شود.
علاوه بر این معیارهای تشخیصی ، خشونت یا پاکسازی باید حداقل سه بار در هفته در سه ماه گذشته انجام شود. و این رفتار نباید ناشی از بی اشتهایی باشد.
اگر شما یا کسی که می شناسید علائم بولیمیا عصبی را نشان می دهد ، لطفاً فرد مورد علاقه خود را جویا شوید یا او را تشویق کنید تا از متخصصان کمک بخواهد. صرف گفتگو در مورد رفتارهای خود نسبت به غذا ، غذا خوردن ، استرس و موارد دیگر می تواند بینش ارزشمندی را در اختیار پزشک قرار دهد.
بولیمیا در مقابل سایر اختلالات خوردن
گاهی اوقات ، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی نیز از رفتارهای تقلبی یا پاکسازی استفاده می کنند. با این حال ، تمایز بین پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی این است که افرادی که با بی اشتهایی عصبی دست و پنجه نرم می کنند وزن بدن آنها به میزان قابل توجهی پایین است. علاوه بر این ، افرادی که پرخوری می کنند اما پاکسازی نمی کنند ممکن است معیارهای اختلال پرخوری را برآورده کنند.
- علل بولیمیا
- علل دقیق بولیمیا ناشناخته است، اما عوامل متعددی می توانند نقش داشته باشند:
- عوامل بیولوژیکی
- تصویر بدن مخدوش شده است
- ژنتیک
- داشتن اعضای خانواده با اختلالات خوردن
- تأثیرات رسانه ها و قرار گرفتن در معرض الگوهای نقش ناسالم
- الگوهای تفکر منفی
- رفتارهای آموخته شده
- ضربه
همچنین غیر معمول نیست که افراد مبتلا به بولیمیا دارای بیماریهای روانی همزمان از جمله افسردگی ، اضطراب ، وسواس (OCD) و اختلالات مصرف مواد باشند.
درمان بولیمیا
درمان بولیمیا بر تغییر رفتارهای پاکسازی و جایگزینی الگوهای فکری مخدوش متمرکز است. یک برنامه درمانی اغلب شامل روان درمانی ، داروها و آموزش تغذیه خواهد بود. از آنجا که درمان بسیاری از مناطق مختلف زندگی را شامل می شود ، اغلب شامل یک تیم درمانی است که ممکن است شامل پزشکان ، متخصصان بهداشت روانی و متخصصان رژیم باشد.
روان درمانی
سه شکل روان درمانی که اغلب در درمان بولیمیا مفید هستند عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT): این نوع درمان بر شناسایی و تغییر افکار و نگرش های منفی منفی در مورد وزن و شکل تمرکز دارد. مردم یاد می گیرند که این افکار را تغییر دهند و رفتارهای سالم تری را اتخاذ کنند. مردم همچنین مکانیزم های مقابله ای را توسعه می دهند و یاد می گیرند که چگونه رفتارهای تصفیه را به تأخیر بیندازند.
درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT): این رویکرد CBT را شامل می شود و بر بهبود روابط ، تمرین ذهن آگاهی ، افزایش تحمل پریشانی و یادگیری مهارت های مدیریت هیجانی تمرکز دارد.
درمان مبتنی بر خانواده (FBT): این رویکرد بر خانواده متمرکز است و در ابتدا شامل والدین یا مراقبان است که کنترل کامل غذا خوردن را بر عهده دارند. در نهایت ، فرد می تواند به تدریج کنترل برنامه ریزی و خوردن غذا را به دست آورد تا زمانی که به استقلال سالم برسد.
داروها
درمان بولیمیا همچنین ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد افسردگی از جمله:
- مهار کننده های بازجذب بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند زولوفت (سرترالین) ، پروزاک (فلوکستین) و پاکسیل (پاروکستین)
- مهار کننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs) مانند Effexor (venlafaxine) و Cymbalta (دولوکستین)