گفتار درمانی بر زبان دریافتی یا توانایی درک کلماتی که با شما گفته می شود و زبان بیانی یا توانایی استفاده از کلمات برای بیان خود تمرکز می کند. گفتاردرمانی همچنین به مکانیک تولید کلمات مانند بیان، زیر و بم، جنبه روانی و حجم می پردازد. هنگامی که کودکان به گفتار درمانی نیاز دارند، اغلب شامل دنبال کردن نقاط عطفی است که به تاخیر افتاده است.
برخی از کودکان فقط به کمک زبان نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر بیشترین مشکلات را در مکانیک گفتار دارند. برخی از بچه ها در زمینه های مختلف گفتار، زبان و بلع به کمک نیاز دارند. بزرگسالان ممکن است پس از یک سکته مغزی یا تصادف تروماتیک، سکته مغزی، آسیب مغزی یا جراحی که توانایی استفاده از زبان یا توانایی آنها را برای بلع تغییر می دهد، نیاز به گفتار درمانی داشته باشند.
آنچه آسیب شناسان گفتار و زبان انجام می دهند
متخصصی که مسئولیت گفتار درمانی کودک شما را بر عهده دارد، آسیب شناس گفتار-زبان (SLP) نامیده می شود. اصطلاحات قدیمی یا کمتر رسمی برای این متخصصان گفتار درمانگر یا معلم گفتار هستند. آسیب شناس گفتار-زبان مدرک کارشناسی ارشد را از یک برنامه معتبر گفتار و زبان اخذ کرده است، فلوشیپ بالینی را به پایان رسانده و گواهینامه کار در این زمینه را کسب کرده است. SLP می‌تواند برای تعیین نیازهای فرزند شما و اینکه چه رویکردهایی بهترین کار را انجام می‌دهند، آزمایش انجام دهد. SLP برای یافتن فعالیت های سرگرم کننده برای تقویت فرزند شما در مناطق ضعیف کار خواهد کرد.
از جنبه مکانیکی، این امر ممکن است شامل تمرین‌هایی برای تقویت زبان و لب‌ها باشد، مانند سوت زدن یا لیسیدن شیرینی. برای زبان، آنها ممکن است بازی هایی را برای تحریک بازیابی کلمات، درک، یا مکالمه انجام دهند.
انواع خدمات گفتار درمانی برای کودکان
انواع متداول خدمات گفتار درمانی مورد نیاز کودکان عبارتند از:
• گفتار درمانی برای کودکان نوپا که در رشد گفتار تاخیر دارند
• گفتار درمانی برای آپراکسی، مشکل در تولید صداها و هجاهای خاص
• گفتار درمانی برای لکنت زبان
• گفتار درمانی برای آفازی، که مشکل در بیان و درک زبان به دلیل آسیب مغزی است
• درمان مشکل در بلع
گفتار درمانی به عنوان بخشی از یک IEP
اگر فرزند شما یک برنامه آموزشی فردی (IEP) دارد، گفتار درمانی ممکن است توسط مدرسه او ارائه شود. مطمئن شوید که همه چیز را در مورد ارزیابی گفتار فرزندتان و درمان توصیه شده قبل از امضای IEP درک کرده اید. یک گفتاردرمانگر باید بخشی از تیم IEP کودک شما باشد، هم برای ارزیابی توانایی های گفتاری و زبانی کودک شما و هم برای تصمیم گیری در مورد نحوه انجام درمان (خواه به صورت گروهی یا انفرادی، در کلاس یا به صورت بیرون کشی و یک بار). یا دو بار در هفته یا بیشتر). همچنین می توانید گفتار درمانی را در خارج از مدرسه انجام دهید. برخی از آسیب شناسان گفتار زبان برای جلسات درمانی به خانه شما می آیند.
در آغاز و در طول سال تحصیلی برای نظارت بر ارائه خدمات سؤالات خود را بپرسید. حتما هم با مطب درمانگر و هم با بیمه خود مشورت کنید تا متوجه شوید چه نوع گفتار درمانی و چه مقدار از آن تحت پوشش قرار می گیرد.
گفتار درمانی چگونه می تواند به کودکان مبتلا به سندرم داون کمک کند؟
سندرم داون می تواند بیان کلمات را برای کودک چالش برانگیز کند و بر توانایی شنیدن و درک او تأثیر بگذارد. مداخله زبانی زودهنگام از طریق گفتار درمانی می تواند زندگی او را تغییر دهد. سندرم داون که تریزومی 21 نیز نامیده می شود، زمانی رخ می دهد که نوزاد با یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 متولد شود. سه نوع سندرم داون وجود دارد:
• تریزومی 21 کامل
• تریزومی موزاییک 21
• تریزومی 21 انتقالی
تفاوت های رشدی مشابه در درجات مختلف بین این سه نوع وجود دارد. افراد نوروتیپیک با دو نسخه از هر یک از 23 کروموزوم به دنیا می آیند که از هر والدین یک نسخه دریافت کرده اند. بنابراین، هر سلول در بدن انسان عصبی دارای 46 کروموزوم است، به استثنای سلول های اسپرم و تخمک. در سندرم داون، یک کروموزوم اضافی یا بخشی از یک کروموزوم وجود دارد.
کروموزوم ها مانند کدی هستند که نحوه رشد و تکامل فرد را کنترل می کند. داشتن یک کروموزوم اضافی، نحوه رشد و یادگیری کودک را تغییر می دهد.
تفاوت های افراد مبتلا به سندرم داون
از آنجایی که افراد مبتلا به سندرم داون با کد DNA کمی متفاوت متولد می شوند، به روشی منحصر به فرد رشد می کنند. برخی از این تفاوت ها می توانند بر گفتار و زبان تأثیر بگذارند. 1 برای مثال:
• تون ماهیچه های صورت کم می تواند بیان را به چالش بکشد.
• زبان نسبتاً بزرگ نسبت به اندازه دهان آنها می تواند ایجاد صداها را سخت تر کند.
• عفونت های مکرر گوش می تواند به دلیل وجود مایع در گوش، شنوایی را مختل کند.
• قابلیت های یادگیری کندتر می تواند نقاط عطف رشد، از جمله نقاط عطف گفتار را به عقب براند.
این تفاوت ها باعث می شود که زبان دریافتی (آنچه کودک می فهمد) قوی تر از زبان بیانی (آنچه کودک می گوید) باشد. چندین درمان پیشگیرانه و پیشگیرانه وجود دارد که می توانند در مراحل اولیه برای کمک به پر کردن این شکاف انجام شوند. با حمایت مناسب، کودکان مبتلا به سندرم داون می توانند نیازهای خود را بهتر بیان کنند و اضطراب کمتر و اعتماد به نفس بیشتری را تجربه کنند.
تغذیه درمانی
کودکان مبتلا به سندرم داون اغلب دارای تفاوت‌های آناتومیکی و فیزیولوژیکی در ناحیه دهان و گلو هستند که بر تغذیه، بلع و مهارت‌های حرکتی دهان تأثیر می‌گذارد. این تفاوت‌ها عبارتند از تون عضلات صورت کم، حفره دهانی کوچک با زبان نسبتاً بزرگ، و باریک و بلند. -کام قوسی
اگر کودک شما در زمان غذا خوردن مشکل دارد یا به نظر می رسد در بلع مشکل دارد، تغذیه درمانی می تواند به حل این مشکلات کمک کند و در عین حال از رشد صحیح زبان نیز حمایت کند. تغذیه درمانی که توسط آسیب شناس گفتار زبان یا کاردرمانگر انجام می شود می تواند به تقویت ماهیچه های صورت لازم برای مفصل کمک کند.
سندرم داون و کم شنوایی
تقریباً دو سوم کودکان مبتلا به سندرم داون از دست دادن شنوایی را تجربه می کنند. مشکلات شنوایی در دوران کودکی بر رشد زبان تأثیر می گذارد و اغلب می تواند مورد توجه قرار نگیرد.
کودکان مبتلا به سندرم داون مستعد عفونت های مکرر گوش هستند. عفونت گوش به دلیل تجمع مایع در پشت پرده گوش ایجاد می شود که شنوایی را دشوار می کند. کانال‌های گوش کوتاه‌تر و باریک‌تر که مشخصه سندرم داون است، بیشتر مستعد تجمع مایعات هستند.
برای جلوگیری از این مشکل انجام آزمایشات شنوایی منظم ضروری است. عفونت گوش با آنتی بیوتیک قابل درمان است. با این حال، اگر عفونت گوش یک مشکل عود کننده است، پزشک کودک شما ممکن است لوله‌های گوش با جراحی را پیشنهاد دهد که مایعات را به درستی تخلیه کرده و از عفونت‌های بعدی جلوگیری می‌کند.
فواید زبان اشاره
زبان اشاره می تواند از رشد گفتار و زبان در کودکان مبتلا به سندرم داون حمایت کند، زمانی که از آن به عنوان یک ابزار انتقالی استفاده شود. در حالی که زبان اشاره می تواند به عنوان یک سیستم ارتباطی اولیه برای کودکان ناشنوا یا کم شنوا مورد استفاده قرار گیرد، به کودکان مبتلا به سندرم داون کمک می کند تا نیازهای خود را بیان کنند و در عین حال از آنها در مسیر توسعه زبان شفاهی حمایت می کند. در سن 10 تا 12 ماهگی، کودکان مبتلا به سندرم داون می فهمند که زبان گفتاری نوعی ارتباط است. بدون هر گونه مشکل شنوایی، آنها می توانند آنچه را که به آنها گفته می شود درک کنند. با این حال، آنها اغلب از نظر جسمی یا عصبی آماده صحبت کردن تا نزدیک به دو یا سه سالگی نیستند.
زبان اشاره به کودکان پیش کلامی راهی برای بیان نیازهای خود می دهد و در نتیجه اضطراب و ناراحتی را کاهش می دهد. هنگامی که زبان اشاره همراه با حرکات و زبان گفتاری استفاده می شود، به کودکان دارای تاخیر رشد کمک می کند تا صحبت کنند. والدین و سایر مراقبان باید به طور همزمان صحبت کنند و امضا کنند. هر زمان که امضا کردید، کلمه را نیز با صدای بلند بگویید. کودک شما به احتمال زیاد تا زمانی که آماده صحبت شود با علائم پاسخ می دهد.
سایر پشتیبانی های گفتاری و زبانی
همراه با علائم و ژست ها، تابلوهای ارتباطی و سیستم های گفتاری ترکیبی می توانند برای کمک به پر کردن شکاف زبانی استفاده شوند. تابلوهای ارتباطی از تصاویری ساخته شده اند که کودکان می توانند برای بیان نیازهای خود به آنها اشاره کنند. به عنوان مثال، یک تصویر ممکن است به معنای “گرسنه” باشد در حالی که تصویر دیگر نیاز به استفاده از توالت را نشان می دهد. در حالی که کودک در ابتدا اشاره می‌کند، بزرگسال باید صحبت کند و با هم اشاره کند، مثلاً به تصویر «گرسنه» اشاره کند و در عین حال بگوید: «گرسنه‌ای؟ من برایت میان‌وعده می‌آورم».
سیستم های گفتاری سنتز شده می تواند برای کودکانی که گفتار آنها به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد مفید باشد. یک آسیب شناس زبان گفتار یا یک متخصص ارتباطات تقویتی می تواند به خانواده شما کمک کند تا یکی از آن ها را راه اندازی کند و به کودک شما آموزش دهد که از آن استفاده کند.
عوامل محیطی و توسعه زبان
والدین و مراقبان می توانند با محاصره کردن زبان نوزادان از بدو تولد به بهترین وجه از رشد زبانی آنها حمایت کنند.
برای غوطه ور کردن کودکان در زبان می توانید:
• در مورد هر چیزی و همه چیز با آنها صحبت کنید، مانند روایت روز خود و اشاره به انواع میوه ها و سبزیجات در فروشگاه مواد غذایی.
• هر روز 15 دقیقه یا بیشتر با صدای بلند بخوانید. اضافه کردن داستان قبل از چرت زدن و خواب، راه خوبی برای اطمینان از خواندن منظم برای فرزندتان است.
• در طول روز برای کودک خود آواز بخوانید. قافیه های مهد کودک یا لالایی گزینه های خوبی هستند.
کودکان مبتلا به سندروم داون اغلب سطحی از تأخیر شناختی دارند، بنابراین مهم‌تر است که آنها را تا حد امکان در معرض زبان قرار دهیم و تجربیات چندحسی ارائه دهیم، مانند اجازه دادن به آنها در دست گرفتن و مزه کردن یک سیب در حالی که کلمه را با صدای بلند تکرار می‌کنند.
سندرم داون به طرق مختلف بر توانایی کودک در برقراری ارتباط تأثیر می گذارد. اگر کودکی مبتلا به سندرم داون دارید، بدانید که مداخلات گفتاری و زبانی زودهنگام می تواند کیفیت زندگی او را به شدت بهبود بخشد.
به جای اینکه به سندرم داون به عنوان یک ناتوانی فکر کنید، آن را به عنوان یک تفاوت رشدی در نظر بگیرید که نیاز به یک نوع حمایت منحصر به فرد دارد. فرزند شما مطمئناً زندگی متفاوتی با سایر همسالان خود خواهد داشت، اما اگر نیازهای او درک و برآورده شود، می تواند زندگی شاد و رضایت بخشی داشته باشد.