تست MMPI پر استفاده ترین و گسترده ترین ابزار ارزیابی روانشناختی است. این به طور گسترده برای کمک به پزشکان و درمانگران برای غربالگری و تشخیص بیماری های روانی استفاده می شود. این آزمون شامل تکمیل تعدادی سوال است که مربوط به مقیاس های مختلف است که با شرایط خاص سلامت روان مطابقت دارد. با این حال، متخصصان سلامت روان هنگام تشخیص تنها به نتایج متکی نیستند.
مقیاس های بالینی در MMPI-2 و MMPI-A.9
MMPI-2 و MMPI-A دارای 10 مقیاس بالینی هستند که برای نشان دادن شرایط مختلف روانشناختی استفاده می شوند، اگرچه MMPI-2-RF و MMPI-A-RF از مقیاس های متفاوتی استفاده می کنند. علیرغم نام‌هایی که برای هر مقیاس داده شده است، آنها معیار خالصی نیستند زیرا بسیاری از شرایط دارای علائم همپوشانی هستند. به همین دلیل، اکثر روانشناسان به سادگی به هر مقیاس با عدد اشاره می کنند. در اینجا مروری مختصر از مقیاس های بالینی در MMPI-2 و MMPI-A.9 است.
مقیاس 1 – هیپوکندریازیس
این مقیاس برای ارزیابی یک نگرانی عصبی در مورد عملکرد بدن طراحی شده است. آیتم های موجود در این مقیاس به علائم جسمی و بهزیستی مربوط می شوند. این در ابتدا برای شناسایی افرادی که علائم هیپوکندری یا تمایل به این باور دارند که یک بیماری پزشکی تشخیص داده نشده را نشان می‌دهند، ساخته شد.
مقیاس 2 – افسردگی
این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افسردگی طراحی شده بود که با روحیه ضعیف، عدم امید به آینده و نارضایتی عمومی از وضعیت زندگی خود مشخص می شود. نمرات بسیار بالا ممکن است نشان دهنده افسردگی باشد، در حالی که نمرات متوسط تمایل به نشان دادن نارضایتی عمومی از زندگی دارد.
مقیاس 3 – هیستری
مقیاس سوم در ابتدا برای شناسایی افرادی که هیستری یا شکایات فیزیکی در موقعیت های استرس زا نشان می دهند طراحی شد. کسانی که تحصیلات خوبی دارند و از طبقه اجتماعی بالایی برخوردار هستند، در این مقیاس امتیاز بیشتری کسب می کنند. زنان نیز در این مقیاس امتیاز بالاتری نسبت به مردان دارند.
مقیاس 4 – انحراف روانی
این مقیاس که در ابتدا برای شناسایی افراد روان‌پریش ساخته شده بود، انحراف اجتماعی، عدم پذیرش اقتدار، و بی‌اخلاقی (بی توجهی به اخلاق) را اندازه‌گیری می‌کند. این مقیاس را می توان معیاری برای نافرمانی و رفتار ضد اجتماعی در نظر گرفت. افرادی که امتیاز بالایی دارند بیشتر سرکش هستند، در حالی که افراد کم امتیاز بیشتر اقتدار را می پذیرند. علیرغم نام این مقیاس، افراد امتیاز بالا معمولاً با اختلال شخصیت به جای اختلال روانپریشی تشخیص داده می شوند.
مقیاس 5 – مردانگی – زنانگی
این مقیاس توسط نویسندگان اصلی طراحی شده بود تا آنچه را که آنها به عنوان “گرایش های همجنس گرا” از آن یاد می کنند، که تا حد زیادی برای آن بی اثر بود، شناسایی کند. امروزه از آن برای ارزیابی میزان یا کم بودن میزان هویت یک فرد با نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای مرد و زن استفاده می‌شود.
مقیاس 6 – پارانویا
این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افراد مبتلا به علائم پارانوئید مانند بدگمانی، احساس آزار و اذیت، خودپنداره های بزرگ، حساسیت بیش از حد و نگرش های سفت و سخت ایجاد شد. کسانی که امتیاز بالایی در این مقیاس دارند، معمولا علائم پارانوئید یا روان پریشی دارند.
مقیاس 7 – روان پریشی
این برچسب تشخیصی امروزه دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد و علائم توصیف شده در این مقیاس بیشتر منعکس کننده اضطراب، افسردگی و اختلال وسواس فکری-اجباری است.9 این مقیاس در ابتدا برای اندازه گیری شک های بیش از حد، اجبارها، وسواس ها و ترس های غیرمنطقی استفاده می شد.
مقیاس 8 – اسکیزوفرنی
این مقیاس در ابتدا برای شناسایی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ایجاد شد. منعکس کننده طیف گسترده ای از زمینه ها از جمله فرآیندهای فکری عجیب و ادراکات عجیب و غریب، از خود بیگانگی اجتماعی، روابط خانوادگی ضعیف، مشکلات در تمرکز و کنترل تکانه، فقدان علایق عمیق، پرسش های نگران کننده در مورد ارزش و هویت شخصی، و مشکلات جنسی است. این مقیاس همچنین می‌تواند سوءمصرف بالقوه مواد، بیگانگی عاطفی یا اجتماعی، غیرعادی‌ها و علاقه محدود به افراد دیگر را نشان دهد.
مقیاس 9 – هیپومانیا
این مقیاس برای شناسایی ویژگی های هیپومانیا مانند خلق و خوی بالا، توهم، هذیان عظمت، تسریع در گفتار و فعالیت حرکتی، تحریک پذیری، فرار از افکار و دوره های کوتاه افسردگی ایجاد شده است.
مقیاس 10 – درونگرایی اجتماعی
این مقیاس دیرتر از 9 مقیاس دیگر ایجاد شد. این برای ارزیابی کمرویی و تمایل فرد به کناره گیری از تماس ها و مسئولیت های اجتماعی طراحی شده است.
مقیاس های اعتبار تست MMPI
همه موارد تست MMPI از مقیاس‌های اعتبار از انواع مختلف برای کمک به ارزیابی صحت پاسخ‌های هر فرد استفاده می‌کنند. از آنجایی که این تست‌ها می‌توانند برای شرایطی مانند غربالگری استخدام و جلسات حضانت مورد استفاده قرار گیرند، شرکت‌کنندگان در آزمون ممکن است این کار را نکننددر پاسخ های خود کاملاً صادق هستند. مقیاس‌های اعتبار می‌توانند نشان دهند که آزمون چقدر دقیق است، و همچنین ممکن است پاسخ‌ها تا چه حد تحریف شده باشند. 10 MMPI-2 از مقیاس‌های زیر استفاده می‌کند.
مقیاس L
این مقیاس اعتبار «فضیلت‌های غیرمعمول» که به آن مقیاس دروغ نیز می‌گویند، برای شناسایی تلاش‌های افراد برای نشان دادن خود در نور مطلوب ایجاد شد. افرادی که در این مقیاس نمره بالایی می گیرند، عمدا سعی می کنند خود را به مثبت ترین شکل ممکن نشان دهند و کاستی ها یا ویژگی های نامطلوب را رد کنند.
مقیاس F
این مقیاس برای تشخیص تلاش برای گزارش بیش از حد استفاده می شود. اساساً، افرادی که در این مقیاس نمره بالایی می‌گیرند، سعی می‌کنند بدتر از آنچه هستند ظاهر شوند، ممکن است در پریشانی شدید روانی باشند، یا ممکن است به طور تصادفی و بدون توجه به آنچه سؤالات می‌گویند، به سؤالات پاسخ دهند. این مقیاس سوالاتی را می پرسد که برای تعیین اینکه آیا آزمون دهندگان در پاسخ های خود با خود تناقض دارند یا خیر
مقیاس K
گاهی اوقات به عنوان “مقیاس دفاعی” شناخته می شود، این مقیاس روشی موثرتر و کمتر آشکار برای تشخیص تلاش برای ارائه خود به بهترین شکل ممکن از طریق گزارش کم است. مردم ممکن است کمتر گزارش دهند زیرا نگران قضاوت شدن هستند یا ممکن است مشکلات خود را به حداقل برسانند یا اینکه اصلاً مشکلی را انکار کنند.
? مقیاس
این مقیاس روایی که به عنوان مقیاس «نمی توانم بگویم» نیز شناخته می شود، تعداد موارد بی پاسخ مانده را ارزیابی می کند. کتابچه راهنمای MMPI توصیه می کند که هر آزمونی با 30 سوال یا بیشتر بی پاسخ باید نامعتبر اعلام شود.
مقیاس TRIN
مقیاس ناسازگاری پاسخ واقعی (TRIN) برای تشخیص افرادی که از پاسخ‌دهی ثابت استفاده می‌کنند، روشی برای شرکت در آزمون بدون توجه به سؤال، مانند علامت‌گذاری ده سؤال «درست»، ده سؤال بعدی به عنوان «نادرست» و غیره ایجاد شده است. . به دلیل ناتوانی در خواندن یا درک مطالب آزمون یا نافرمانی در مورد شرکت در آزمون، می توان از پاسخ دهی ثابت استفاده کرد. این بخش شامل 20 سوال زوجی است که برعکس یکدیگر هستند.
مقیاس VRIN
مقیاس ناسازگاری پاسخ متغیر (VRIN) روش دیگری است که برای تشخیص پاسخ‌های ناسازگار و تصادفی توسعه یافته است. مانند پاسخ دهی ثابت، این می تواند عمدی باشد یا به دلیل عدم درک مطلب یا ناتوانی در خواندن آن باشد.
مقیاس Fb
این مقیاس برای نشان دادن تغییرات در نحوه پاسخ یک فرد در نیمه اول آزمون در مقابل نحوه پاسخ آنها در نیمه دوم با استفاده از سؤالاتی طراحی شده است که اکثر پاسخ دهندگان عادی از آنها پشتیبانی نمی کنند. نمرات بالا در این مقیاس گاهی اوقات نشان می دهد که پاسخ دهنده توجه خود را متوقف کرده و به طور تصادفی به سوالات پاسخ می دهد. همچنین می تواند به دلیل گزارش بیش از حد یا کم، پاسخگویی ثابت، خسته شدن یا تحت استرس شدید باشد.
مقیاس Fp
این مقیاس به تشخیص گزارش بیش از حد عمدی در افرادی که نوعی اختلال سلامت روان دارند یا از پاسخ‌های تصادفی یا ثابت استفاده می‌کنند، کمک می‌کند.
مقیاس FBS
مقیاس «روایی علائم» برای افرادی استفاده می‌شود که در این آزمون شرکت می‌کنند زیرا ادعا می‌کنند که آسیب شخصی یا ناتوانی داشته‌اند. این مقیاس می تواند به ایجاد اعتبار آزمون شونده کمک کند.
مقیاس S
مقیاس «ارائه خود برتر» در سال 1995 برای جستجوی گزارش‌دهی ناکافی بیشتر ایجاد شد. همچنین دارای مقیاس‌های فرعی است که باور آزمون‌دهنده را به خوبی انسانی، آرامش، رضایت از زندگی، صبر/انکار تحریک‌پذیری و انکار عیوب اخلاقی ارزیابی می‌کند.
در حالی که نسخه‌های مختلف آزمون از نظر ساختار متفاوت است، MMPI-2 و MMPI-A از 10 مقیاس ساخته شده‌اند که برای نشان دادن شرایط مختلف روانشناختی استفاده می‌شوند. این آزمون همچنین دارای مقیاس‌های اعتبار است که می‌تواند برای تشخیص مسائل مربوط به نتایج مانند تلاش‌های آگاهانه یا ناخودآگاه برای دستکاری نتایج ارزیابی مفید باشد.
تست MMPI چقدر دقیق است؟
تست MMPI قابل اعتماد در نظر گرفته می شود. با این حال، این تنها یکی از ابزارهای بسیاری برای تشخیص شرایط سلامت روان است. اگرچه MMPI اطلاعات مفیدی را ارائه می دهد، اما یک متخصص بهداشت نباید برای تشخیص کامل تنها به یک ابزار تکیه کند. تشخیص باید با در نظر گرفتن تعدادی از موارد مانند معاینه فیزیکی و روانشناختی، سابقه سلامت کامل، و در صورت لزوم، آزمایش‌های آزمایشگاهی برای رد مصرف مواد و/یا سایر بیماری‌هایی که ممکن است علائم بیماری‌های روانی را ایجاد کنند، انجام شود.
مواردی که باید هنگام شرکت در تست MMPI در نظر بگیرید:
اگر در حال شرکت در تست MMPI هستید، نکات مفیدی که باید به خاطر داشته باشید به شرح زیر است:
این یک آزمون قبولی یا مردود نیست: هیچ راهی برای درست یا غلط گرفتن سؤالات آزمون وجود ندارد. آزمون ابزاری برای ارزیابی شخصیت و بیماری های روانی است.
می توانید یک آزمون MMPI را به صورت آنلاین به صورت رایگان انجام دهید: برخی از سایت ها یک آزمون تمرینی رایگان ارائه می دهند تا بتوانید با انواع سؤالات راحت باشید.
شما برای این آزمون مطالعه نمی‌کنید: شرکت در یک آزمون تمرینی می‌تواند به شما کمک کند برای زمانی که در آزمون واقعی شرکت می‌کنید، آمادگی بیشتری داشته باشید. با این حال، از آنجایی که هیچ پاسخ درست یا غلطی وجود ندارد، سعی کنید استرس نداشته باشید. شما برای MMPI مانند آزمون i مطالعه نمی کنیدبه عنوان مثال n مدرسه.
آزمایش باید توسط یک متخصص انجام شود: در حالی که انجام یک آزمون عملی اشکالی ندارد، به یاد داشته باشید که آزمایش واقعی توسط یک متخصص بهداشت انجام و نمره گذاری می شود.
صادق باشید: سعی نکنید پاسخ های آزمون خود را تغییر دهید. صداقت به معتبرتر شدن آزمون کمک می کند.
در حالی که ممکن است بتوانید تست MMPI را به صورت آنلاین انجام دهید، همچنین می توانید در مورد روانشناسان و/یا روانپزشکان در منطقه خود تحقیق کنید که می توانند شما را به متخصصی ارجاع دهند که شخصاً آزمایش را انجام می دهد.
آماده شدن برای تست
اگر از شما خواسته شده است که در تست MMPI شرکت کنید، برای آماده شدن نیازی به انجام کاری نیست. در عوض، آماده باشید که تا حد امکان صادقانه به سوالات پاسخ دهید. اگر سوالی دارید، باید از قبل توسط مسئول آزمون به شما فرصت داده شود که بپرسید. ممکن است در مورد آزمایش و احتمال تشخیص بیماری روانی نگران باشید.
مهم است که به یاد داشته باشید که تست MMPI تنها ابزاری است که درمانگر شما ممکن است از آن برای تشخیص استفاده کند – آنها تنها به این نتایج متکی نیستند. دریافت یک ارزیابی دقیق و تشخیص می تواند به شما کمک کند تا درمان مورد نیاز خود را دریافت کنید تا بهترین احساس را داشته باشید.