پرخوری عصبی نوعی اختلال در خوردن است که با دوره های مکرر پرخوری و به دنبال آن رفتارهایی برای جبران مقدار بیش از حد غذای مصرف شده مشخص می شود. این رفتارها می تواند شامل پاکسازی از طریق استفراغ خود القا شده، روزه گرفتن، ورزش بیش از حد، یا سوء استفاده از ملین ها و دیورتیک ها برای جلوگیری از افزایش وزن باشد. چرخه پرخوری و سپس پاکسازی می تواند اجباری شود، از برخی جهات شبیه به اعتیاد به مواد مخدر!
علائم پرخوری عصبی اغلب مبتنی بر جسمی است و ناشی از ضربه های بدنی ناشی از پرخوری و پاکسازی مداوم است. شایع ترین علائم عبارتند از گلودرد، دندان های حساس، مینای دندان فرسوده، تحریک روده و کم آبی شدید. درمان های مورد مطالعه و توصیه شده شامل روان درمانی و دارو درمانی است. متخصصان سلامت روان می توانند این دو درمان را به صورت پشت سر هم در برنامه های بستری بستری ارائه دهند. با این حال، سایر گزینه‌های درمانی، از جمله تکنیک‌های تحریک مغز و روش‌های درمان تکمیلی، ممکن است اغلب مورد بحث قرار نگیرند.
بروز پرخوری عصبی در نوجوانان
شیوع جهانی بولیمیا یا پرخوری عصبی در زنان جوان حدود 1 تا 3 درصد تخمین زده می شود (بسته به کشور). با این حال، یک مطالعه اروپایی نشان داد که بیان علائم اصلی بی اشتهایی و پرخوری عصبی در 12٪ از زنان در طول زندگی آنها وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به بولیمیا زن هستند، اما مردان مطمئناً می توانند با این اختلال دست و پنجه نرم کنند. در واقع، احتمالاً گزارش کمتری از این وضعیت، به ویژه در پسران و مردان وجود دارد
این اختلال خوردن می‌تواند با استرس، رژیم‌های غذایی بی‌اثر، یا به‌عنوان تلاش برای مقابله با احساسات دردناک یا اختلال در تصویر بدن ایجاد شود. اگر نگرانی دارید که نوجوان شما ممکن است از پرخوری عصبی رنج ببرد، به دنبال ارزیابی حرفه ای از یک پزشک یا متخصص بهداشت روان باشید.
علائم پرخوری عصبی
اگر شاهد یک یا چند مورد از علائم زیر باشید، جای نگرانی وجود دارد:
- خوردن مقدار قابل توجهی غذا در یک دوره زمانی محدود نسبت به آنچه که بیشتر مردم معمولاً می خورند، به عنوان پرخوری شناخته می شود.
- پس از شروع پرخوری احساس ناتوانی در کنترل یا توقف غذا خوردن.
- به خوردن ادامه دهید، حتی اگر احساس سیری ناراحت کننده داشته باشید.
- ابراز نگرانی های مکرر در مورد وزن یا شکل بدن.
- تجربه احساس گناه، شرم، یا اضطراب مربوط به غذا خوردن، تصاویر بدن یا وزن.
- پاک کردن غذا از بدن پس از پرخوری برای جلوگیری از افزایش وزن و به عنوان تلاشی برای بازیابی حس کنترل.
- حذف وعده‌های غذایی یا رژیم‌های غذایی افراطی برای جبران غذا یا پرخوری.
- ترس شدید از افزایش وزن
- استفاده از نعناع تنفسی برای پوشاندن پس از استفراغ.
- نارضایتی بی دلیل از اندازه یا شکل بدن.
- استفاده از قرص های لاغری یا دیورتیک ها برای کنترل وزن.
- گذراندن زمان زیادی در حمام، معمولاً حالت تهوع.
- ورزش بیش از حد، در زمان‌ها یا محیط‌های نامناسب، یا حتی زمانی که بیمار یا آسیب دیده است.
مداخله زودهنگام شانس بهبود موفقیت آمیز نوجوانان از پرخوری عصبی را بهبود می بخشد. ممکن است مواجهه با علائم پرخوری عصبی در نوجوان شما سخت باشد، اما مهم است که مراقب باشید الگوهای غذایی فرزندتان طبیعی است. ممکن است برای شما و نوجوانتان مفید باشد که با پزشک مراقبت های اولیه نوجوان خود در مورد اختلالات خوردن، علائمی که ممکن است متوجه شوید و راه های بالقوه کمک کنید صحبت کنید.
تاثیر پرخوری عصبی بر نوجوانان مشکل دار
پرخوری عصبی می تواند تأثیر مخربی بر نوجوانان داشته باشد. مهم است که خود و نوجوانتان را در مورد اثرات مضر پرخوری عصبی بر بدن، ذهن و روح آموزش دهید. در حالی که می توان به بهبودی کامل از اثرات جسمی پرخوری عصبی دست یافت، اثرات ذهنی و عاطفی آن می تواند تا پایان عمر باقی بماند. در اینجا پیامدهای اصلی بولیمیا برای سلامتی آورده شده است:
- عدم تعادل مواد معدنی یا الکترولیتی
- عملکرد غیر طبیعی روده
- تخریب مینای دندان
- شکستگی رگ های خونی در چشم
- کم خونی
- بدخلقی یا افسرده شدن
- مشکلات هورمونی
- سرگیجه
- خستگی
- پارگی دیواره مری به دلیل استفراغ
- ایست قلبی
- مرگ
روان درمانی برای پرخوری عصبی
در زیر انواع درمانی که می تواند به درمان بولیمیا کمک کند، مورد بحث قرار می گیرد.
درمان شناختی- رفتاری
درمان شناختی-رفتاری (CBT) به دلیل پیشینه قوی مبتنی بر شواهد، روش روان درمانی ترجیحی برای کسانی است که پرخوری عصبی را تجربه می کنند. CBT شکلی از گفتار درمانی است که از بیماران در شناسایی الگوهای تفکر منفی و به چالش کشیدن این الگوهای فکری برای شکستن رفتار و باورهای ناسازگارانه حمایت می کند. CBT می تواند محرک های مرتبط با دوره های پرخوری و پاکسازی را مهار کند که منجر به کاهش احتمال عود می شود.
روان درمانی بین فردی
روان درمانی بین فردی (IPT) یکی دیگر از روش های توصیه شده گفتار درمانی است. این درمان مختصر مبتنی بر شواهد به بررسی عوامل اجتماعی و بین فردی می‌پردازد که از بهبودی ناشی از اختلالات خوردن جلوگیری می‌کند. IPT بر روی عوامل استرس زای بین فردی تأثیرگذار بر مشتری تمرکز خواهد کرد که به نوبه خود منجر به اپیزودهای پرخوری و پاکسازی می شود. هدف IPT تشویق افراد به ایجاد تغییراتی در سبک زندگی است که از بهبودی آنها حمایت می کند
دارو درمانی
ممکن است برای درمان بولیمیا دارو تجویز شود. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) موثرترین در کاهش علائم هستند. SSRI های رایج عبارتند از:
- فلوکستین
- سیتالوپرام
- سرترالین
- داروی مورد تایید FDA
با این حال، فلوکستین تنها داروی پرخوری عصبی است که تاییدیه FDA را دریافت کرده است.
توپیرامات یک داروی ضد صرع است که بدون برچسب برای درمان پرخوری عصبی استفاده می شود. در به حداقل رساندن اپیزودهای پرخوری تا حدی موفقیت نشان داده است. با وجود این موفقیت، توجه به عوارض جانبی مهم است. به عنوان مثال، اختلال در عملکرد شناختی و کاهش وزن می‌تواند بر مزایایی که مصرف این دارو می‌تواند به همراه داشته باشد، بیشتر باشد.
جراحی و روش های تهاجمی
در حالی که جراحی و روش های تهاجمی برای درمان پرخوری عصبی نادر هستند، اما هنوز وجود دارند. در زیر یک نوع درمان که گاهی برای درمان بولیمیا استفاده می شود، آورده شده است.
تحریک عمیق مغز
تحریک عمیق مغز، درمانی که از یک دستگاه جراحی برای تحریک مغز استفاده می کند، برای درمان پرخوری عصبی در نظر گرفته شده است. با این حال، این درمان هنوز در مراحل اولیه خود است، و در حالی که امید به درمان مفید بودن آن وجود دارد، کارآزمایی‌های بالینی هنوز چیزهای زیادی باقی می‌گذارد.
مشابه افسردگی و پرخوری عصبی، علائم اضطراب نیز می تواند پرخوری عصبی را تشدید کند. اضطراب تسکین دهنده می تواند به نوبه خود علائم بولیمیا را کاهش دهد. پرخوری عصبی یک بیماری جدی است که می تواند عواقب سلامتی قابل توجهی داشته باشد. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از بسیاری از این پیامدهای منفی کمک کند و شانس بهبودی را افزایش دهد. اگر متوجه علائم پرخوری عصبی در نوجوان خود شدید، در مورد مراحل بعدی و گزینه های درمانی خود با پزشک خود صحبت کنید.