از کجا بفهمم فرزند من به روانشناس نیاز دارد؟نوشته شده توسط نویسندهدر تاریخ اردیبهشت 7, 1401

شما به عنوان والدین بهترین چیز را برای فرزندتان می خواهید. شما می خواهید از آنها مراقبت کنید و هر گونه حمایت و منابعی را که برای پیشرفت نیاز دارند در اختیار آنها قرار دهید. با این حال، دانستن اینکه آن منابع چیست، می تواند چالش برانگیز باشد. بنابراین، چگونه می دانید که آیا کودک شما به روانشناس نیاز دارد یا خیر؟

درمان برای کودکان چگونه است؟

مغز کودکان با مغز بزرگسالان متفاوت است، به این معنی که روشی که کودکان احساسات را تجربه می‌کنند، تجربیات خود را پردازش می‌کنند و نیازهایشان را بیان می‌کنند، متفاوت از نحوه انجام این کارها توسط بزرگسالان خواهد بود.

بازی درمانی برای کودکان خردسال

بچه‌های کوچک‌تر معمولاً احساسات را از طریق بازی پردازش می‌کنند و بازی‌روانشناسان از بازی‌ها و اسباب‌بازی‌ها در جلسات خود برای تسهیل این کار استفاده می‌کنند. به نظر والدین ممکن است اینطور به نظر برسد که فرزندشان در جلسات خود «فقط بازی می کند»، در حالی که در واقع روانشناس در حال ایجاد فضا برای انجام این کار احساسی مهم است.

گفتار درمانی

نوجوانان ممکن است در گفتگو درمانی شرکت کنند، اما بیشتر جلسه خود را صرف بحث در مورد چیزهایی می کنند که ممکن است والدین فکر نمی کنند به مسائل ارائه شده آنها «مرتبط» است. آنچه نوجوان شما احساس می کند مهم است که در درمان پوشش داده شود، ممکن است کاملاً با ادراک شما مطابقت نداشته باشد. از آنجایی که ارتباط یک عنصر کلیدی در تغییر درمانی است، بحث هایی که به نظر نمی رسد با علائم نوجوان شما مرتبط باشد، هنوز بخش مهمی از درمان آنها است. حتی اگر والدین یا قیم قانونی باید امضا کنند تا کودک در درمان شرکت کند، این بدان معنا نیست که شما به تمام اطلاعات جلسات فرزندتان دسترسی خواهید داشت.

گزارش اجباری

به منظور حفظ اعتماد، روانشناس ممکن است اطلاعات خاصی را در مورد آنچه در جلسات گفته می شود به شما فاش نکند. شما، فرزندتان و روانشناس باید در اوایل درمان درباره محدودیت های محرمانگی صحبت کنید تا اطمینان حاصل شود که همه در جلسات در مورد حریم خصوصی صحبت می کنند و در یک صفحه هستند.

اگر فرزند شما چیزی را فاش کند که باعث نگرانی روانشناس برای ایمنی او شود، روانشناس باید قوانین گزارش اجباری قابل اجرا ایالت شما را رعایت کند. ممکن است روانشناس به شما اطلاع دهد که باید با خدمات حفاظت از کودکان در مورد افشای اطلاعات تماس بگیرد، اما اگر نگران باشد که این افشای فرزند شما را در معرض خطر قرار دهد، ممکن است این اطلاعات را با شما به اشتراک نگذارد. لطفاً به یاد داشته باشید که می‌توانید از روانشناس فرزندتان در مورد درمان، رویکرد او به درمان، یا هر چیزی که در رابطه با درمان فرزندتان مطمئن نیستید سؤال کنید.

نشانه هایی که ممکن است بیان کند کودک شما از درمان سود می برد

هیچ حداقل آستانه ای وجود ندارد که کسی به حمایت نیاز داشته باشد یا مستحق آن باشد. اگر فرزندتان اظهار داشت که فکر می کند به درمان نیاز دارد، نگرانی های او را جدی بگیرید. با این حال، علائم زیر ممکن است نشان دهد که آنها ممکن است از درمان سلامت روان بهره مند شوند:

تغییر قابل توجهی در روحیه آنها ایجاد شده است. اگر کودک شما گوشه گیر، ترسیده یا بدخلقی شده است، این ممکن است نشان دهنده این باشد که دوران سختی را سپری می کند و می تواند از صحبت کردن با یک روانشناس سود ببرد.

رفتار آنها تغییر کرده است. آیا فرزند شما در مدرسه دچار مشکل شده است یا نمرات او به طور ناگهانی تغییر کرده است؟ این می تواند یک پرچم قرمز باشد که آنها با آن دست و پنجه نرم می کنند. به جای تنبیه آنها برای تغییر رفتار، به آنها کمک کنید علت آن را کشف کنند.

دیگر نشانه ها

آنها یک رویداد استرس زا یا آسیب زا را تجربه کرده اند. تروما نسبی است و چیزهای مختلف بر افراد تأثیر متفاوتی می گذارد. اگر کودک شما چیزی استرس زا یا آسیب زا را تجربه کرده است، ممکن است از پردازش با یک متخصص بهره مند شود.

آنها رفتارهای خودآزاری انجام داده اند. زمانی که سلامت روانی او در معرض خطر است، ممکن است فرد دچار خودآزاری غیرخودکشی شود. یک روانشناس می تواند به کودک شما کمک کند تا دلایل اصلی این رفتار را شناسایی کند و به او کمک کند تا مهارت های مقابله ای مناسب تری پیدا کند.

آنها افکار خودکشی را ابراز کرده اند. اگرچه فکر کردن به آن می‌تواند آزاردهنده باشد، حتی کودکان 9 تا 10 ساله نیز می‌توانند افکار و رفتارهای خودکشی را تجربه کنند. یک متخصص سلامت روان می‌تواند به اجرای یک طرح ایمنی و درمان هر گونه مشکل سلامت روانی که در افکار خودکشی آنها کمک می‌کند کمک کند.

پیدا کردن یک روانشناس برای فرزندتان

پیدا کردن روانشناسی که در ارائه نگرانی های شما متخصص باشد، در دسترس باشد، مناسب باشد و بیمه درمانی شما را بپذیرد، می تواند دشوار باشد. هنگام پیدا کردن یک روانشناس برای کودک خود، موارد زیر مهم است که در نظر داشته باشید:

نگرانی های خاص فرزند شما چیست؟ روانشناسان می توانند در زمینه های مختلف تخصص داشته باشند، بنابراین به دنبال فردی باشید که تخصص او شامل نیازهای کودک شما باشد.

فرزند شما می خواهد چه کسی را ببیند؟ انتخاب یک روانشناس بر اساس ترجیحات شما می تواند وسوسه انگیز باشد، اما به یاد داشته باشید که آنها برای درمان فرزند شما حضور دارند. ترجیحات و نیازهای کودک باید در انتخاب روانشناس اولویت داشته باشد.

آیا کودک شما می تواند با این روانشناس ارتباط خوبی برقرار کند؟ ممکن است لازم باشد قبل از اینکه فرزندتان با فردی که با او احساس امنیت و آرامش می کند ملاقات کند، بیش از یک روانشناس را امتحان کنید. آنها را تشویق کنید تا در مورد تجربیات خود با شما ارتباط برقرار کنند تا بتوانید به یافتن مناسب کمک کنید.

انتخاب یک روانشناس بر اساس ترجیحات شما می تواند وسوسه انگیز باشد، اما به یاد داشته باشید که آنها برای درمان کودک شما حضور دارند. ترجیحات و نیازهای کودک باید در انتخاب روانشناس اولویت داشته باشد.

آیا شما هم به درمان نیاز دارید؟

اگرچه آنها همیشه آن را نشان نمی دهند، اما کودکان با احساسات بزرگسالان اطراف خود هماهنگ هستند. اغلب، کودک در پاسخ به چیزهایی که تجربه کرده یا حتی احساسات ناگفته ای که از والدین خود دریافت می کند، رفتارهایی از خود نشان می دهد. عوامل استرس زا که بر سلامت روان کودک شما تأثیر می گذارد ممکن است بر شما نیز تأثیر بگذارد. بسیاری از مسائل مربوط به سلامت روان دارای یک مؤلفه ژنتیکی هستند و بنابراین اگر فرزند شما معیارهای تشخیص را داشته باشد، ممکن است شما مستعد ابتلا به چیزی مشابه باشید. برای استرس خود سزاوار حمایت باشید.

از آنجایی که مشکلات سلامت روان فراگیر است، بسیاری از بزرگسالان در جستجوی درمان برای مشکلات خود مردد هستند. دریافت پشتیبانی و شرکت در درمان خود مشکلی ندارد. این نه تنها می تواند به شما کمک کند مراقبتی را که نیاز دارید و سزاوار آن هستید دریافت کنید، بلکه درمان سلامت روان را عادی می کند. می‌توانید برای فرزندتان الگو بگیرید که کمک خواستن مشکلی ندارد و مبارزه با سلامت روان او را بد نمی‌کند.

دریافت درمان شخصی می تواند به شما کمک کند تا نحوه برخورد والدین و نحوه تعامل با فرزندتان را تغییر دهید و الگوهای ناسازگار یا ناسالم را بشکنید. در صورت لزوم، شما و فرزندتان می توانید با هم در خانواده درمانی شرکت کنید تا روی رابطه خود کار کنید.

اگر کودکی نیاز به درمان دارد، به این معنا نیست که شما والدین بدی هستید. گاهی اوقات بهترین و حمایت‌کننده‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که برای فرزندتان یا خودتان حمایت کنید.