اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پس از یک واقعه آسیب زا رخ می دهد و توانایی عملکرد فرد را مختل می کند. ممکن است از خود بپرسید که آیا شما یا شخصی که به او اهمیت می دهید اختلال استرس پس از سانحه دارد یا خیر و آیا باید از متخصصان کمک بگیرید؟ اگر علائم اختلال استرس پس از سانحه را تجربه می کنید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید تشخیص و درمان صحیح را دریافت کنید.
تفاوت بین اختلال استرس پس از سانحه و استرس
هرکسی که یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده باشد دچار اختلال استرس پس از سانحه نمی شود. بعد از یک واقعه آسیب زا، داشتن احساسات شدید اضطراب، غم یا استرس طبیعی است. بعضی از افراد حتی ممکن است کابوس خاطرات مربوط به آن واقعه یا مشکلات خواب شبانه را تجربه کنند که از ویژگی های مشترک PTSD است.
با این حال، این علائم لزوماً به معنای ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه نیست. به این روش فکر کنید: سردرد می تواند نشانه یک مشکل بزرگتر مانند مننژیت باشد.
با این حال، داشتن سردرد لزوماً به معنای ابتلا به مننژیت نیست. این وضعیت در مورد اختلال استرس پس از سانحه نیز صدق می کند. بسیاری از علائم بخشی از پاسخ طبیعی بدن به استرس است، اما داشتن آنها به معنای ابتلا به PTSD نیست.
برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه الزامات خاصی وجود دارد که باید رعایت شود. این الزامات در نسخه 5 راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) بیان شده است.
علل و عوامل خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه
معیارهای DSM-5 برای PTSD
معیار A: عوامل استرس زا
قرار گرفتن در معرض یا تهدید به مرگ، آسیب جدی، یا خشونت جنسی به یك یا چند روش زیر: 2
شما مستقیماً این رویداد را تجربه کردید.
شما شخصاً شاهد این واقعه برای شخص دیگری بوده اید.
شما در مورد یکی از اقوام نزدیک یا یک دوست نزدیک یاد گرفتید که یک مرگ تصادفی یا خشونت آمیز واقعی یا تهدید شده را تجربه کرده است.
شما به طور مکرر در معرض جزئیات ناراحت کننده رویداد (ها) در زندگی خود قرار گرفتید. این امر ممکن است در طول انجام وظایف حرفه ای (اولین پاسخ دهندگان، جمع آوری اعضای بدن یا متخصصانی که به طور مکرر در معرض جزئیات کودک آزاری قرار دارند) باشد. این امر شامل قرار گرفتن در معرض غیر کار از طریق رسانه های الکترونیکی، تلویزیون، فیلم ها، یا تصاویر نیست.
معیار B: علائم نفوذ
واقعه آسیب زا به طور مداوم در یک یا چند روش زیر دوباره تجربه می شود:
خاطرات تکرار شونده، غیر ارادی و سرزده. کودکان بالای شش سال ممکن است این علامت را از طریق بازی تکراری که در آن جنبه هایی از تروما بیان می شود، بروز دهند.
کابوس های آسیب زا یا خواب های ناراحت کننده با محتوای مربوط به این رویداد. کودکان ممکن است خواب های ترسناکی داشته باشند بدون محتوای مربوط به ضربه.
واکنش های تجزیه ای، مانند بازگشت به عقب، که در آنها احساس می شود تجربه دوباره در حال تکرار است. این موارد ممکن است به طور مداوم از قسمت های کوتاه تا از دست دادن کامل آگاهی رخ دهد. کودکان ممکن است حوادث بازی را دوباره اجرا کنند.
ناراحتی شدید یا طولانی مدت پس از قرار گرفتن در معرض یادآوری های آسیب زا.
واکنش فیزیولوژیکی مشخص، مانند افزایش ضربان قلب، پس از قرار گرفتن در معرض یادآوری های آسیب زا.
معیار C: اجتناب
اجتناب مداوم و مستمر از یادآوری های مربوط به تروما ناراحت کننده پس از رویداد که توسط یکی از موارد زیر مشخص شده است:
اجتناب از افکار یا احساسات مرتبط با ضربه.
اجتناب از یادآوری های خارجی مربوط به ضربه، مانند افراد، مکان ها، مکالمات، فعالیت ها، اشیا یا موقعیت ها.
معیار D: تغییرات منفی در حالت
تغییرات منفی در شناخت و خلق و خوی که پس از واقعه آسیب زا آغاز شده یا بدتر شده است که توسط دو یا چند مورد زیر اثبات می شود:
ناتوانی در یادآوری ویژگی های اصلی واقعه آسیب زا. این امر معمولاً فراموشی تجزیه کننده است، نه به دلیل ضربه به س ، الکل یا مواد مخدر.
اعتقادات و انتظارات منفی مداوم و غالباً تحریف شده درباره خود یا جهان، مانند “من بد هستم” یا “جهان کاملاً خطرناک است”.
سرزنش مداوم خود یا دیگران برای ایجاد یک واقعه آسیب زا یا عواقب ناشی از آن، تحریف شده است.
احساسات منفی مداوم، از جمله ترس، وحشت، عصبانیت، گناه، یا شرم.
به طور قابل توجهی علاقه به فعالیت هایی که قبلاً لذت بخش بودند را کاهش داد.
احساس بیگانگی، جدا شدن یا دور شدن از دیگران.
ناتوانی مداوم در تجربه احساسات مثبت، مانند خوشبختی، عشق و شادی.
معیار E: تغییرات در برانگیختگی و واکنش پذیری
تغییرات مربوط به تروما در برانگیختگی و واکنش پذیری که پس از واقعه آسیب زا آغاز شده یا بدتر شده است، از جمله دو یا چند مورد زیر:
- رفتاری تحریک پذیر یا پرخاشگرانه
- رفتاری خود تخریبی یا بی پروایی
- احساس مداوم “نگهبان” یا مانند خطر در کمین هر گوشه ای است (نظارت بیش از حد)
- پاسخ حیرت انگیز اغراق آمیز
- مشکلات تمرکز
- اختلال خواب
معیار F: مدت زمان
ماندگاری علائم در معیارهای B ، C ، D و E برای بیش از یک ماه
معیار G: اهمیت عملکردی
پریشانی یا اختلال در زمینه های مختلف زندگی مانند اجتماعی یا شغلی مربوط به علائم قابل توجه
معیار H: حذف
این اختلال به دلیل دارو، مصرف مواد یا بیماری دیگر نیست
تشخیص اختلال استرس پس از سانحه
برای اینکه اختلال استرس پس از سانحه طبق معیارهای DSM-5 تشخیص داده شود، باید موارد زیر را داشته باشید:
معیار A
یک علامت یا بیشتر از معیار B
یک علامت یا بیشتر از معیار C
دو علامت یا بیشتر از معیار D
دو علامت یا بیشتر از معیار E
معیار F
معیار G
معیار H
بیماری های مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه
اگرچه مشخصه اصلی اختلال استرس پس از سانحه تجربه یک رویداد آسیب زا است یا شاهد آن است، اما انواع مختلفی از علائم ناراحت کننده وجود دارد که فرد مبتلا به PTSD پس از این رویداد را تجربه خواهد کرد. درک این نکته که برخی از این علائم ممکن است با سایر شرایط بهداشت روان همخوانی داشته باشند، مهم است که برای اطمینان از تشخیص دقیق PTSD، ارزیابی کاملی انجام شود.
سایر شرایطی که می تواند با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما مورد بحث و بررسی قرار گیرد ، به دلیل علائمی که ممکن است تجربه کنید ، می تواند مواردی از قبیل را شامل شود:
- اختلال وسواس فکری عملی
- اختلال استرس حاد
- اختلال سازگاری
- اختلال هراس
- اختلال اضطراب عمومی
- افسردگی شدید
- سوء مصرف مواد
- اختلالات اشتها
باز هم، از آنجا که برخی از علائم ناراحت کننده می توانند با سایر شرایط بهداشت روانی همپوشانی داشته باشند، مهم است که با یک متخصص واجد شرایط صحبت کنید تا مطمئن شوید که شما یک تشخیص دقیق دریافت کرده اید و منابع مناسب برای مراقبت و درمان در اختیار شما قرار گرفته است.
صادقانه و صادق بودن با ارائه دهنده خود در مورد علائمی که تجربه کرده اید برای کمک به آنها در درک آنچه برای شما اتفاق می افتد و ایجاد راه درست برای بهبودی حیاتی برای مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه است.