آنورکسیا نوعی اختلال جدی در غذا خوردن است و گاهی اوقات کشنده است که 0.3٪ تا 0.4٪ زنان جوان در دنیا را تحت تأثیر قرار می دهد. نوجوانان بین 15 تا 24 سال مبتلا به آنورکسیا در مقایسه با هم سن خود 12 برابر نسبت به همسالان خود خطر مرگ دارند. از آنجا که این بیماری اغلب از سال های نوجوانی شروع می شود و در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد، دانستن علائم آنورکسیا در نوجوانان برای والدین مهم است.
علائم آنورکسیا در نوجوانان
آنورکسیا عصبی نوعی اختلال در خوردن است که باعث می شود فرد میزان خوردن و نوشیدن را به شدت محدود کند. فرد مبتلا به بی اشتهایی اغلب کم وزن است، اما همچنان احساس اضافه وزن یا چاقی می کند. علی رغم کمبود وزن در فرد، معمولاً ترس زیادی از افزایش وزن وجود دارد.
علائم بسیار و متنوعی از آنورکسیا در نوجوانان وجود دارد، از جمله علائم جسمی و عاطفی یا رفتاری. همه نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی لاغر نیستند. بی اشتهایی عصبی همچنین در افرادی که اخیراً وزن زیادی از دست داده اند و همان چیزی است که بسیاری “وزن طبیعی” می دانند ، قابل تشخیص است.
علائم فیزیکی
- خشکی پوست یا بثورات پوستی
- فرسایش مینای دندان
- احساس سرما
- کیفیت ناخن ضعیف
- موهای کم پشت
علائم احساسی یا رفتاری
- غالباً کنار خانواده از وعده های غذایی صرف نظر کنید و یا گرسنگی را انکار کنید
- اضطراب در وعده های غذایی ، ادعا اینکه قبلاً غذا خورده اند و یا بهانه هایی برای اجتناب از وعده های غذایی
- تهیه وعده های غذایی مفصل برای دوستان یا خانواده اما به ندرت آنها را می خورید
- غذا را به قطعات ریز برش دهید یا آن را به اطراف حرکت دهید تا به نظر برسد که در حال خوردن هستند
- برای پوشاندن بدن خود لباس بزرگ و گشاد پوشیده اند
- برداشتن از دوستان و پرش از عملکردهای اجتماعی
- صرف وقت بیش از حد در باشگاه یا تمرینات ورزشی
- از “چاق” بودن یا وسواس در مورد نقاط “ناقص” بدن آنها شکایت دارند
- تمرکز بر روی برچسب های تغذیه ای به روشی بیش از حد یا تلاش مداوم رژیم های محدود (مانند خوردن بدون کربوهیدرات یا چربی)
- بدخلقی، اضطراب یا افسردگی
- ایجاد تشریفات مربوط به غذا (خوردن غذا به ترتیب خاص، جویدن بیش از حد و غیره)
عواقب آنورکسیا
نوجوانان مبتلا به آنورکسیا بدن خود را از کالری کافی و مواد مغذی محروم می کنند، که می تواند منجر به پیامدهای مختلف سلامت جسمی شود، از جمله:
- کم خونی (کمبود آهن)
- آمنوریا – اگر بی اشتهایی در خانم ها باشد، ممکن است هرگز اولین قاعدگی خود را تجربه نکند، یا قاعدگی او متوقف شود یا کمتر شود
- استخوان شکننده (پوکی استخوان)
- کاهش تستوسترون (در پسران مبتلا به اختلالات خوردن)
- کاهش هورمون تیروئید
- کم آبی یا نارسایی کلیه
- تأخیر در بلوغ جسمی (به دلیل کاهش هورمون رشد)
- پوست خشک
- ادم (تورم)
- عدم تعادل الکترولیت ها (که می تواند منجر به تشنج شود)
- مشکلات دستگاه گوارش (نفخ ، یبوست)
- رشد موهای ریز و ریز بدن (لانگو)
- ریزش مو
- بیماری قلبی
- ناباروری
- ضربان قلب نامنظم یا غیر طبیعی
- غش کردن
- فشار خون پایین
- از دست دادن یا گمراهی حافظه
- ضعف عضله و از دست دادن عضله
- گردش ضعیف
- ضعف و خستگی
علاوه بر عوارض جسمی، بی اشتهایی با پیامدهای مختلف سلامت عاطفی و روانی، از جمله عزت نفس پایین، ارتباط دارد. بسیاری از نوجوانان مبتلا به آنورکسیا غالباً کمال گرایان سخت گیر هستند.
علی رغم این واقعیت که آنها معمولاً نمرات خوبی کسب می کنند و در فعالیت های بعد از مدرسه نیز سرآمد هستند، اما اغلب اعتماد به نفس پایینی دارند و نیاز به کنترل افراد و چیزهای اطراف خود دارند. این ویژگی های شخصیتی ممکن است واضح باشد یا ظریف باشد ، اما می تواند به سمت تمایل به بی اشتهایی باشد.
نوجوانان مبتلا به آنورکسیا همچنین می توانند دارای اختلالات بهداشت روان هم زمان باشند، از جمله:
- اختلالات اضطرابی
- افسردگی
- اختلال استفاده از مواد
تشخیص آنورکسیا
آنورکسیا با استفاده از معیارهای موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) تشخیص داده می شود. این معیارها عبارتند از:
محدود کردن مصرف انرژی نسبت به نیازها، منجر به کاهش وزن بدن به طور قابل توجهی در زمینه های سن، جنس، مسیر رشد و سلامت جسمی (کمتر از حد نرمال / انتظار)
ترس شدید از افزایش وزن، یا انجام یک رفتار مداوم که در افزایش وزن تداخل ایجاد می کند حتی اگر فرد وزن قابل توجهی کم داشته باشد
از وزن یا شکل بدن فرد ناراحت است، یا عدم تشخیص مداوم جدی بودن وزن کم بدن او
مشخصات همچنین بین محدود کردن (عدم رفتار پاکسازی) و پرخوری یا پاکسازی انواع آنورکسیا و بین بهبود نسبی و بهبود کامل ارائه خواهد شد. بهبودی نسبی به این معناست که پس از برآورده شدن معیارهای کامل، وزن کم بدن برای مدت زمان مداوم رعایت نشده است، اما حداقل یکی از دو معیار زیر هنوز رعایت شده است: ترس شدید از افزایش وزن یا چاقی یا رفتاری که با آن تداخل داشته باشد افزایش وزن یا ایجاد اختلال در وزن و شکل .کسانی که در بهبود کامل هستند هیچ یک از معیارهای بی اشتهایی را برای مدت زمان طولانی برآورده نکرده اند.
درمان آنورکسیا
اگر گمان می کنید نوجوان شما دچار اختلال در خوردن شده است، بلافاصله به دنبال درمان باشید در مورد نگرانی های خود با پزشک نوجوان خود صحبت کنید و در مورد گزینه های درمانی که اغلب هدف این موارد است صحبت کنید:
وزن و تغذیه ای را که به دلیل رژیم های غذایی شدید و پاکسازی از دست رفته است، بازیابی کنید
هرگونه اختلال روانی، مانند تحریف تصویر بدن، عزت نفس پایین و درگیری های بین فردی یا عاطفی را درمان کنید.
بهبود و بهبودی طولانی مدت یا بهبودی کامل را بدست آورید
هیچ درمانی یکسان و کامل وجود ندارد، اما در زمینه درمان نوجوانان مبتلا به آنورکسیا در طی دهه گذشته پیشرفت های چشمگیری در روند درمان داشته است.
مداخله زودهنگام احتمال بهبودی موفقیت آمیز نوجوانان از یک اختلال خوردن را بهبود می بخشد، بنابراین منتظر نمانید تا برای شخص مورد علاقه خود درمان کنید. اولین قدم شما ممکن است درمورد اختلالات خوردن، علائمی که ممکن است متوجه شوید و راه های بالقوه برای کمک به پزشک مراقبت های اولیه نوجوان خود باشید.
درمان یک اختلال خوردن ممکن است شامل توانبخشی تغذیه ای و روان درمانی باشد، از جمله درمان فردی (درمان مبتنی بر نوجوان) ، خانواده درمانی (خانواده درمانی سیستمیک) یا حتی درمان مسکونی. هیچ داروی مورد تأیید FDA برای درمان آنورکسیا وجود ندارد.
مراقبت از نوجوان مبتلا به اختلال خوردن می تواند ترسناک و طاقت فرسا باشد و متأسفانه هیچ راه حل ساده ای وجود ندارد. به دلیل ماهیت پیچیده بیماری، کمک گرفتن از متخصصان در کنار والدین دیگری که تجربه اختلالات خوردن را دارند کلیدی است. امروز با آموزش خود در مورد علائم آنورکسیا، ایجاد یک سیستم حمایت کامل و یادآوری به خود فراهم کنید که بهبودی برای نوجوان شما امکان پذیر است.