اعتیاد به بازی های ویدیویی استفاده اجباری یا کنترل نشده از بازی های ویدیویی است، به گونه ای که باعث ایجاد مشکلاتی در سایر زمینه های زندگی فرد می شود. اعتیاد به بازی های ویدیویی که اغلب نوعی اعتیاد به رایانه یا اعتیاد به اینترنت در نظر گرفته می شود، نگرانی فزاینده ای برای والدین بوده است، زیرا بازی های ویدیویی رایج تر شده اند و اغلب کودکان را هدف قرار می دهند.
بازی های ویدیویی شامل بازی های رایانه ای، بازی های کنسولی، بازی های ماشین های آرکید و حتی تلفن همراه و بازی های الکترونیکی پیشرفته می باشد. بازی ها را می توان در سایت های شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک تعبیه کرد. از دهه 1950، بازی به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده است. برخی از مردم در مورد اثرات طولانی مدت بازی های ویدیویی، به ویژه در کودکان، نگران هستند. نگرانی ها بر روی سوالات زیر متمرکز است:
“آیا بازی های ویدئویی مضر هستند؟”
“آیا بازی های ویدئویی خشونت آمیز باعث پرخاشگری می شود؟”
«آیا بازی‌های ویدیویی اعتیادآور هستند؟»
در حالی که تحقیقات بی نتیجه است، به نظر می رسد شواهدی وجود دارد که بازی های ویدیویی می توانند مضر باشند، می توانند پرخاشگری را افزایش دهند و می توانند اعتیادآور باشند.
نشانه های اعتیاد به بازی های ویدیویی
مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که 1٪ تا 16٪ از بازی کنندگان ویدیویی معیارهای اعتیاد به بازی های ویدیویی را دارند. با این حال، تعریف رسمی اعتیاد به بازی های ویدیویی در سازمان های مختلف متفاوت است. با در نظر گرفتن این موضوع، به راحتی می توان در مورد اینکه آیا بازی شما یا شخص دیگری در بازه های متوسط یا سنگین قرار می گیرد گیج شد. مانند همه اعتیادها، هنگام در نظر گرفتن احتمال اعتیاد به بازی های ویدیویی، مهم است که صرفاً به مدت زمان صرف بازی، بلکه عملکردی که به فرد ارائه می دهد نیز توجه نکنید.
انجام بازی های رایانه ای، به عنوان یکی از طیف وسیعی از فعالیت های تفریحی، ممکن است مضر نباشد یا نشان دهنده اعتیاد باشد. زمانی که بازی اعتیادآور است، به عنوان راه اصلی کنار آمدن فرد با زندگی به خود می گیرد و در نتیجه سایر زمینه های مهم زندگی نادیده گرفته می شود یا مختل می شود.
اعتیاد به بازی‌های ویدیویی یا استفاده بیش از حد از بازی‌های ویدیویی بیشتر در بازیکنان دنیای بازی‌های چندنفره مداوم یا بازی‌های نقش‌آفرینی آنلاین Massive Multiplayer – به اختصار بازی‌های MMORPG دیده می‌شود. MMORPG ها 25 درصد از درآمد بازی در سراسر جهان را تشکیل می دهند. این بازی ها جذابیت های زیادی برای گیمرها دارند – آنها تعاملی، اجتماعی، رقابتی هستند و در زمان واقعی اتفاق می افتند. تحقیقات نشان می دهد که MMORPG ها ماهیت اعتیادآورتری دارند. در نتیجه، آنها تمایل دارند اثرات منفی بیشتری بر سلامت جسمانی، عادات خواب و عملکرد تحصیلی داشته باشند.
آیا اعتیاد به بازی های ویدیویی واقعی است؟
مانند سایر اعتیادهای رفتاری، اعتیاد به بازی های ویدیویی نیز یک ایده بحث برانگیز است. در حالی که تحقیقات بازی های ویدیویی برخی از اثرات آزاردهنده را نشان می دهد، به ویژه در بازیکنان جوان، تحقیقات طولانی مدت و شواهد کافی برای نتیجه گیری قطعی وجود ندارد که استفاده بیش از حد از بازی های ویدیویی واقعاً یک اعتیاد است.
علاوه بر این، پیام‌های احتیاطی از سوی گروه‌هایی مانند انجمن پزشکی آمریکا، که معتقد است بازی‌های ویدیویی به طور بالقوه مضر هستند، باید با بازاریابی تهاجمی صنعت بازی‌های ویدیویی رقابت کنند، که تحقیقات خود، بدون تعجب، هیچ اثر بدی را نشان نمی‌دهد.
اختلال بازی اینترنتی در حال حاضر به عنوان یک شرط برای مطالعه بیشتر در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V)، مرجع “استاندارد طلایی” برای شرایط سلامت روان گنجانده شده است. بنابراین، اگرچه هنوز به طور کامل به عنوان یک اختلال، معیارهای پیشنهادی منتشر شده است.
شباهت اعتیاد به بازی‌های ویدیویی به سایر اعتیادها
اعتیاد به بازی های ویدیویی از نظر میزان زمان صرف شده برای بازی، وابستگی عاطفی قوی به فعالیت و الگوهای مشکلات اجتماعی که معتادان به بازی تجربه می کنند مشابه سایر اعتیادها است. مانند سایر اعتیادها، معتادان به بازی مشغول بازی می شوند و خانواده و سایر زمینه های زندگی مانند مدرسه را مختل می کند. هر چه بچه‌ها بازی‌های ویدیویی را در سنین پایین‌تر شروع کنند، بیشتر احتمال دارد رفتارهایی شبیه به وابستگی پیدا کنند.
مانند سایر رفتارهای اعتیاد آور، طیف وسیعی از پاسخ های متفاوت به فعالیت وجود دارد. در حالی که برخی از گیمرها احساس می کنند نمی توانند زمان بازی را کاهش دهند، برخی دیگر اگر قادر به بازی نباشند، هوس نمی کنند.
اثرات مضر
علاوه بر اعتیاد، اثرات مضر زیر نیز به استفاده از بازی های ویدیویی مرتبط است:
افزایش افکار پرخاشگرانه و رفتارهای پرخاشگرانه به ویژه در کودکان زیر 10 سال.
افزایش خطر تشنج ناشی از نور، اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و افزایش سرعت متابولیسم.
کاهش رفتارهای طرفدار اجتماعی (تعاون) در تعاملات اجتماعی.
تحقیقات با افرادی که به بازی های ویدیویی معتاد هستند نشان می دهد که آنها از سلامت روان و عملکرد شناختی ضعیف تر از جمله کنترل تکانه ضعیف تر و علائم ADHD در مقایسه با افرادی که اعتیاد به بازی های ویدیویی ندارند، دارند. افرادی که به بازی های ویدیویی معتاد هستند، مشکلات عاطفی نیز افزایش می یابد، از جمله افزایش افسردگی و اضطراب، گزارش می دهند که از نظر اجتماعی بیشتر احساس انزوا می کنند، و به احتمال زیاد در استفاده از پورنوگرافی اینترنتی با مشکل مواجه می شوند.
روش های درمان اعتیاد به بازی های ویدیویی
اختلال بازی یک طبقه بیماری جدید در لیست بیماری‌هاست، بنابراین هنوز برنامه درمانی روشنی برای آن وجود ندارد. با این‌حال، احتمال دارد درمان‌های مناسب برای سایر رفتارهای اعتیادی مانند اعتیاد به قمار با درمان اختلال بازی مرتبط باشد. درمان قمار وسواسی شامل دارو درمانی، روان درمانی و شرکت در گروه‌های خود درمانی است. با توجه به یک تحقیق در سال ۲۰۱۷، در مورد درمان اعتیاد به بازی و اینترنت، مشخص شد که ترکیب روش‌های درمانی مختلف می‌تواند مفید باشد. در این پژوهش، محققان روش‌های درمانی زیر را استفاده کرده‌اند:
آموزش روانی
این شامل آموزش به فرد در مورد رفتارهای مرتبط با بازی و اثرات آن بر سلامت روان است.
درمان معمول
ممکن است از روش‌های درمان اعتیاد، برای درمان اختلال بازی اقتباس گرفته شود. این درمان به کمک به فرد برای کنترل گرایش به بازی، مقابله با افکار غیر منطقی و یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای و تکنیک‌های حل مسئله متمرکز است. روش درمانی کمک می‌کند که فرد هویت خود را کشف کند، اعتماد به نفس بالا رود و هوش احساسی خود را افزایش دهد.
درمان درون فردی
در طی این درمان، فرد یاد می‌گیرد چگونه با کار کردن بر روی مهارت‌های ارتباطی و اعتماد به نفس خود با دیگران ارتباط برقرار کند.
مداخله خانوادگی
اگر اختلال بازی اثرات منفی بر روابط خانوادگی داشته باشد، اعضای خانواده ممکن است لازم باشد در برخی از جنبه‌های درمان مداخله کنند.
توسعه یک شیوه زندگی جدید
برای جلوگیری از اعتیاد به بازی، افراد باید مهارت‌های و توانایی‌های خود را بررسی کنند، هدف مشخص نمایند و فعالیت‌های جایگزینی را پیدا کنند که از آنها لذت می‌برند.
این تنها یک مدل درمانی پیشنهاد شده است. احتمال دارد که محققان دیگر درمان‌های جایگزینی در آینده برای اختلال بازی پیشنهاد دهند. هرگونه شرایط روانی و فیزیکی همزمان با این اختلال، مانند افسردگی و اضطراب ممکن است به درمان نیاز داشته باشند.
توسعه دهندگان بازی برای اعتیاد آور تر شدن این بازی ها، ویژگی هایی مانند خرید درون برنامه ای، انتقال اعتبار و صندوق های شانس را در این بازی ها جای می دهند که در برخی از کشور ها به خاطر قمار بودن غیرقانونی به حساب می آیند. در واقع، بازی های رایانه ای اعتیاد آور هستند به این دلیل که صنعت تولید بازی رایانه ای یک صنعت میلیارد دلاری است که هرچه افراد زمان بیشتری در این بازی ها سپری کنند، سود بیشتری نسیب شرکت ها خواهد شد.